De weg naar recovery!

Ik zag hier nog een stukje staan die ik jullie niet wou onthouden. Nu ik mn blog weer eens open. Dit is van ongeveer maart 2018.

Wat een weg zeg! als er allemaal complicaties ontstaan in je revalidatie (Waarvan...lees vorige blogs ;) die eigenlijk maar 3 tot 6 maanden zou duren maar ondertussen al 13 maanden duurt!

Nu wil ik niet de hele tijd daar over hebben, maar misschien helpt 't mij een beetje met verwerken. Want volgens mij hebben sommige mensen geen idee wat een aanslag het op je leven is als er zoveel verschillende gezondheidskwalen komen, de eene na de andere duikt op.
Is de eene pijn net behandelt, voel je weer een andere pijn die dan de kop op steekt!
Erg frustrerend! Nu al jaar in jaar uit... ik weet niet wanneer ik voor de laaste keer 24u Geen pijn heb gehad!
Dus ook mentaal zwaar op je lichaam. wat je er dan ook nog bij krijgt!
Daarom ga ik maar weer eens een kijkje nemen bij m'n pschygologe, om dat mentale emmertje te legen.

Want ondertussen ben ik ook bij de Pijnpoli een vast klant, waar nu om de 10 weken de neuroloog Dhr. Housada van Mosaderma in Hoensbroek
( Waar ik zeer over te spreken ben ;)
Hij geeft mij een een prik in m'n staartbeentje, om mijn zenuw daar te blokkeren omdat die dus zo beschadigt is aan de rechterkant, dat die alleen nog maar zenuwprikkels af gaf!
Ik heb gezien op de monitor.
( ja, eigenlijk best wel raar, om op de monitor te zien hoe zo'n dikke naald je ruggegraat naar binnen gaat en dan die vloeistof in spuit waardoor je heel goed opeens al je zenuwen ziet lopen. maar ook best wel interessant. en hoe goed en snel dan ook die verdoving werkt die ze daar voor grebruiken ;)
Toen hij de contrast vloeistof in spoot hoe de rechterkant van de Psoas zenuw, helemaal rechts afgesloten of afgekneld was. dat er niet eens contrastvloeistof door heen kon!
Zo! zij hij dat er dus ook niks anders meer langs kan. helemaal kapot dus. niks meer aan te doen...
(Nu wist ik ook waarom de ruggenprik in t ziekenhuis niet werkte! en ik als nog onder een narcose moest voor mijn blaasoperatie...)

Hij vroeg mij toen hij mij op de behandeltafel had liggen en mij met z'n röntgenapparaat aan t bekijken was "Ben jij een keer heel hard gevallen op je stuitje ?" Ja, zei ik toen. "want ik zie hier dat je staartbeentje een keer gebroken is geweest en scheef naar binnen staat, en denk daardoor je zenuwen zijn gaan beschadigen"
En dat is fijn! NOT, moet je je voorstellen met alles wat je met je bekken doet, dat dat PIJN doet!
ik kon niet langer dan 15 min. zitten. ik ging op handen en voeten, op t laatst zowat huilend de trap op elke avond.
Ik kan nu weer door die prik, langer zitten! ook op harde oppervlakken :D ik kan weer traplopen zonder pijn, ik kan weer auto rijden zonder pijn en m'n fysio bekken oefeningen weer doen om zo weer wat stabiliteit en condititie terug te krijgen, want die is dus 0!
Ik kan nog steeds niet fietsen, maar daar kunnen we nu gelukkig weer aan werken met de bekkenbodemtherapeute. Waar ik dus nu ondertussen al 5 jaar kom. ;) dus we kunnen gezellig bijkletsen als ik daar kom :P
Maar toen ze voordat ik naar de pijnpoli ging, mij van m'n pijn wou afhelpen door m'n stuitje weer recht te zetten! Toen ben ik me toch door de Grond gegaan van de PIJN!
Zelfs met mijn hoge dosering zenuwremmers en een tramadol op!
Nu weet ik dus waarom... eeuh ja en m'n therapeute nu ook...

Maar ik kan je melden, dat nu aan die kant al een stuk beter gaat ;) Dankje Mosaderma  voor een deel van m'm leven hebben terug gegeven XX!

En toen ik m'n fysiotherapeute vertelde dat m'n stuit een keer gebroken was geweest en omdat ze dat toen (iets van zo'n 8 jaar geleden) als een gekneusd stuitje hebben behandelt, is daar zowat alle gedonder begonnen. En als je daarna ook nog een best wel slecht zwangerschap daar bovenop doet...
Ja, is niet echt om over naar huis te schrijven.
Vooral omdat ze er niks aan bleven doen, omdat de klachten ook over schaduwt werden door de blaasklachten!. Ja, mevr. laten we de blaasklachten 1e maar behandelen dan zal dat ook vast minder worden. ookal heb ik zowat voor m'n stuitje ander half jaar fysio gehad, omdat ik klachten bleef houden!
en dan nu te horen krijgen, nee die zenuw is nu zo afgeklemd en stuk, daar kan ik nu niks meer aan doen dan pijnbestrijding elke 10 weken.....
voor de rest van m'n leven dus....

Dit nu allemaal opschrijven, werkt dan ook therapeutisch zeggen  meerdere mensen trouwens ;) niet alleen m'n Pschygologe.... :P
Ja, en dat jij t  dan allemaal wilt lezen das jouw ding :P

Mijn 3 voudige baarmoeder operatie

Ik heb 't goevoel dat dit 't examen was van mijn jaren pijn en ellende die ik heb gehad sinds mijn laatste zwangerschap 6 jaar terug!

Het was een aan een schakeling van ziek zijn.
In de 10e week van mijn zwangerschap van onze jongste dochter heb ik blaasontsteking gekregen.
En die is eigenlijk pas weer wat over gegaan toen ze al naar school ging!
Nee Echt!
Zowat 5 jaar gronische blaasonsteking.... Met nog wat kwakkelen daarna...
Maar wat voor ellende daar allemaal uit komt!
Oneindig veel anti biotica kuren van over de 40 stuks....
Medicijnen en pijnstillers in alle soorten en maten voorbij zien komen...

En dan 't mentale! Wat dan misschien wel net zo zwaar of misschien nog wel zwader was, waarom! Waarom kom ik niet van die blaasonsteking af!
De onbegrip van mensen waar je dan mee te maken krijgt!!!
Van drink je wel genoeg, of hoe kant zijn dat je er nog steeds niet vanaf bent!
Daar wil ik nog niet eens over beginnen wat allemaal niet meer!!!

Maar ik heb keihard keer op keer weer moeten knokken om er maar weer bovenop te komen, om maar weer 't volgende te proberen om er van af te komen!

Maar toen 't eindelijk zover was! Dat slopende wachten...
Van ben ik er nu eindelijk van verlost...na al die tijd... Waarom heb ik dan soms nog zo'n pijn, waarom moet ik dan nog vaak naar de wc.... Waarom...?
Een verzakking was 't antwoord... Dus traject gestart 2013 om daar wat aan te gaan doen...
Bekkenbodem therapeut.... Verzakkingsringen....
De hele collectie voorbij zien komen.
Om de zoveel tijd weer de volgende... Weer geprobeerd....weer niks!
Weer terug!
Toen vorig jaar mijn oude gynaecologe met pensioen ging.
Was toen de vraag...? Als ik dan toch naar een andere moest waarom dan niet weer eens ergens anders proberen?
Mijn moeder had gezien dat bij de kliniek waar ze zeer over te spreken is een nieuwe goede gynaecoloog was gekomen!
Daar een afspraak gemaakt, daar was al snel 't een en 't andere duidelijk!
Ja mevrouw ik wil graag z.s.m een baarmoeder operatie bij u doen! En een darmverzakking en een blaasverzakkingsoperatie, alles gelijkertijd met wat wand plastic dat 't allemaal weer netjes op z'n plek zit!
Want volgens mij had u die anderhalf jaar geleden al kunnen hebben, als ik de graad van verzakking zo zie!

Dus alles in gang gezet om de operatie te gaan doen in Maastricht!
Maar dat mocht helaas niet zo wezen....
Dus ik kreeg de optie... Of ik kon dan z.s.m geopereerd worden in zijn Hospital in Aachen of....ja dan was 't wachten tot hij weer een nieuwe plek had gevonden hier in Nederland....
Dus het werd Duitsland!

Wij het E112 formulier aangevraagd bij VGZ voor in 't buitenland geopereerd te worden, nou die moet je behoorlijk achter de broek aan zitten als je op je operatie ligt te wachten, want de gynaecoloog deed niks zonder formulier!

Operatie kon pas in gepland worden als ik 't ondergetekende formulier van toestemming had!
"Kein formulaar Kien termien"
Oke... 2 weken verder eindelijk dus een afspraak kunnen maken.
We konden beginnen met de opvangen van de meisjes en 't vrij aan vragen van werk van m'n man.
Krijgt m'n man op die afspraak van de gynaecoloog zowat een halve hart verzakking!
WAT de operatie is morgen al!
Maar dat gaat niet! Ik heb niet vrij de meisjes moeten opgevangen worden...

Verder op in de afspraak kreeg ik m'n halve hartverzakking!
Wat! Operatie via Buiksnede! Aaaaah! Nee! Mij was gezegd vaginaal!
Gynaecoloog laten zien 't intake formulier.... Oooh klein foutje van de assistente!
Pffff noem dat maar een klein foutje, als ik wakker was geworden uit de narcose en ik had een grote snee in m'n buik gehad! Dacht ik nog...

Intake in 't ziekenhuis gehad de volgende dag, maandag zou 't dan eindelijk gaan gebeuren, aan 't lange wachten was een eind gekomen....
3 weken lag ik nu al plat omdat ik zonder die verzakkingsring helemaal niks meer kon.
En ja die moet uit mevrouw, die veroorzaakt irritaties en wondjes die nu eerst moeten genezen voor de operatie kan plaats vinden!

Maandagmorgen was ik de eerste, dus om kwart over 7 al in 't Fransiscus hospitaal in Aachen me op Station 1 keurig op tijd gemeld.
Operatie jurkje aan, hele stevige steunkousen aan gekregen, moest de verpleger doen, want ons lukte dat niet.

Op naar de operatiekamer! dacht ik.
Wordt je vast gemaakt met allemaal banden, armen wijdt op plankjes vast. Hoofd in zo'n blok vast,
Buik vast!
Benen in de beugels, en infuus aangelegd... Narcose erin en weg was ik.

Ik werd al snel weer wakker op de uitslaapzaal, als je je bedacht dat ik om 8 uur onder narcose was gegaan en rond 11 uur al weer bij kwam, maar nog hartstikke moe en misselijk!
De zuster die 't zag, het enige wat die te zeggen had was "Tiefff einademen" dus Diep inademen!
En dat zei ze zowat om de 20 seconde! Pfffff oook goedemorgen...
Toen mocht ik net na half 12 naar m'n kamer, ik zou goed in de gate gehouden worden op de intensive care werd mij vooraf gezegd, omdat 't toch een hele ingrijpende operatie is wat ik kreeg.
Maar dat bleek dus niet zo te zijn....
Ik had wel een prive kamer gekregen....
Pffff nou achteraf was dat ook niet echt veel waard!
Het duurde daar echt minstens Wel 15 tot 25 min. Voordat iemand zag, als je op 't knopje van assistentie had gedrukt!!!
En dan moest je soms nog een keer zolang wachten voordat je geholpen werd!
Kwam er later achter dat er verpleegsters rond liepen die 't niet zo op Nederlanders hadden.
En dat ik niet zo moest zeuren!
Nou de 1e 3 dagen zijn gewoon een living Hell!!! Voor mij geweest!
Zoveel pijn, en mentaal Ik werd gewoon gillend Gek!

Moet je je voorstellen iemand die al 6 jaar gewent is om zowat om 't uur of 2 op te staan gewent is nu 48 uur plat te laten liggen!
Geen pijnspiegel die werd hoog gehouden, en een spierpijn dat hield ik niet voor mogelijk!
Ik heb om elke pijnstiller moeten vragen en moeten wachten dus!
Een bed wat ik niet naar behoren kon bijstellen, want ik mocht alleen maar plat liggen!
Soms om wat te eten mocht ik een beetje rechtop zitten, maar omdat dat dan weer druk op m'n onderlichaam mee zich mee bracht, was dat ook niet een aanrader!
Blij dat ik m'n eigen kussen had mee genomen!
Want de kussens van daar waren flut!
Wat geprobeerd met daar 2 kussens op elkaar onder m'n benen te liggen, want had de 3e dag al sinds de narcose niet meer geslapen, van fysieke en mentale klachten.
En dan te denken dat 't vanaf dan alleen maar zowat erger zou worden......

De chateter moest eruit! Zo u mag weer opstaan, dus lopen en naar de wc!
maar dat lukte maar niet!  gelukkig na 3 u pijn en om hulp smeken mocht ik weer een chateter in!
dan maar weer een infuus erin prikken! om de blaas en darmen weer wakker te maken, zeiden ze!

Nou ik weet NU waarom ze in Nederland je 1x hooguit 2x een infuus prikken en die dan open houden met zout oplossing, want in Duitsland als je de infuus niet meer nodig hebt, halen ze die eruit!
Ach en en als je er dan toch even later nog nodig had, dan prikken we gewoon weer een nieuwe!!!
Ik ben bont en blauw daar weg gekomen, alleen van die 7x infuus prikken!
Want die vorige kunnen we nu niet meer gebruiken!
Waardoor die later op Zeer pijnlijke plekken kwam te zitten, zoals in m'n holte van m'n rechterarm! en moest ik de hele tijd gestrekt houden anders knelde ik de infuus af!
Op m'n rechterhand hebben ze 2x moeten prikken, want om dat die gochemert door m'n kleine aderen had door geprikt, en dan krijg ik de schuld! om dat hij bij mij niet fatsoenlijk kan prikken!!
dus weer 2 littekentjes erbij op m'n rechterhand!
dus je kan daarna alleen nog maar heel stil liggen...
Gelukkig heb ik de eerste 3 nachten wel een lieve nachtzuster gehad. Zij was Rebecca, mijn reddende engel zoals ik haar noemde Zo kwam ze kijken of ze mij de pijn wat kon weg nemen, of wat voor me kon doen om 't mij wat gemakkelijker te maken...
Schijnbaar hoorde zij bij de privékamer, want na de 3e dag moest ik de 4e dag van de kamer af!
en andere vrouw had de kamer nu harder nodig.
Ik mocht gelukkig nu een bed wat zelf mocht verstellen, dus vondt het een prima ruil! Helemaal blij.

Maar de tijd van een beetje normale verpleegsters tot lieve nachtverpleging was voorbij!
Ze wouden schijnbaar dat ik ging ophoepelen naar huis, dan moeten ze niet te veel vertroetelen ;)
nou op hun Though Luv manier dan!
Want veel verpleging zoals je dat ziet in nederlandse ziekenhuizen heb ik niet gezien.
van wassen en controleren van je patiënten, niet 1x is er iemand naar mijn wonden komen kijken, laat staan verzorgen!
Ik mocht zelf lopen, dan kan je je ook zelf wassen. Hier heb je 1 handdoek en 1 washandje en red je maar!
En 't enige wat schoon is in dat ziekenhuis is de vloer!
want dat was 't enige wat schoongemaakt is, die hele week dat ik daar gelegen heb.
(maar wat werden ze boos als je dingen op de vloer had gelegd!
Ja, ik kon ze zelf ook zooo gemakkelijk weer ff hebben op geraapt he! )
Niet eens 't bed verschonen, als 't vies is geworden.
Dan heb ik maar een handdoek in m'n bed gelegd om even een beetje overeind proberen te zitten.
Hygiëne is niet echt hun sterke kant!
Wat is dat in Nederland dan heel anders en Beter! ;)
Ik zal denk ik niet meer zo gauw klagen als ik nog een keer in een nederlands ziekenhuis kom te liggen.

Elke dag weer ging bij mij de operatie chateter eruit! kijken of ik nu Wel! zelf kon plassen, zodat ik naar huis kon gestuurd worden!
En elke dag weer meer pijn! langer wachten tot ik weer een nieuwe Chateter in mocht!
en dan de met tegenzin hoe ze dan weer een nieuwe chateter bij me inbrachten!
Dat was dus voor jullie beeldvorming... Woe zo... Do zo... vrij zo....Pffff
en toen kwam mijn dag des HELL!!! Zaterdag.....
Ze gingen weer de chateter er uit halen!
Maar Ik had zoveel moet verzamelt dat ik dacht dat 't me zou gaan lukken!
Want ik stond al te huilen bij m'n man dat ik naar huis eindelijk wou!
Oke, dus ik was bereid alles in de strijd te gooien! ik ging alles doen wat ze me zeiden!
Ik was 't ZAT hun commandeer!

Ik zou om 3u de chateter eruit gehaald krijgen en dan zouden we 2 liter drinken en gaan lopen!
ik wou bijna tegen die zuster al zeggen "JAWOL HER Zwester" want ik had me toch een heks van een zuster toegewezen gekregen die dag! maar ik dacht tot 8 uur en dan komt de avondverpleging, hopelijk gaat die me dan meer helpen!
Maar als je zo'n operatie hebt gehad, is je conditie ook niet meer wat 't geweest was en al 3 weken thuis plat gelegen....
dus om 't half uurtje lopen moest ik toch echt even weer plat!
en daar kwam ze weer Gaby! Raus aus dem bed Frau Schoenmacher! laufen! So das sie guut nach die toiletten kunte. en nog meer geklets over dat dan de zwelling beter zouden afnemen.

Ik was dus zo rond kwart voor 8 kapot! ik vroeg aan de verpleging aan de balie of ze voor mij ook een beetje hulp hadden omwat te kunnen ontspannen.
om kwart over 8 kreeg ik een half klein tabletje die me wat rustiger zou gaan maken, dat ik maar wat moest gaan liggen want 't duurde wel ff voor 't zou gaan werken!
9u had ik weer Zo'n Pijn! dat ik toch echt weer drang had om zeer dringend naar de wc te moeten gaan! Maar die hoge wc op m'n eigen badkamer wou maar niet lukken! ik kwam niet goed met m'n voeten ergens op om steun te vinden.
Dus ik dacht dan maar naar de gasten wc op de gang, die was wat lager en dacht ik dat 't daar misschien wel zou gaan lukken....
Op dat moment komt m'n nachtzuster binnen kijken hoe 't gaat!
ze ziet dat ik naar de andere wc wilt lopen. Oke, ga maar eens proberen of die dan wel lukt!
Met zo'n blik van aaansteller!
Half uurtje later komt ze eens kijken, en en 't enige wat ze vindt is mij in Hevige PIJN! en in Tranen!
er komt nog steeds niks!
Moest ik weer opratelen wat ik al die dag had gedaan om te proberen om te plassen.
Ik moest maar terug lopen naar de kamer, want die kou hielp me nu ook niet! zei ze.
Ik wil opstaan, maar kan niet rechtop staan van de pijn! er zitten wel 10 messen in mn buik voor mijn gevoel! erger dan de ergste blaasonsteking!
Niet aanstellen gewoon rechtop staan en naar je bed toe lopen!
toen ik zowat op de gang bezweek van de pijn werd ik net optijd op gevangen door een mannelijke verpleger.
die heeft mij bij de arm gepakt en me ondersteunend naar mn bed geholpen!
Want Zwester Zena zou toch niet haar mooie handjes aan mij vuil maken!
Op bed leek 't wel of ik moest gaan bevalen zo'n pijn had ik!
ondertussen half 10 moest ik voor haar neus een liter water opdrinken.
Ik heb 't met een heel boos gezicht voor haar Neus gedaan.
ze gaf me een groot glaswater en tegen die tijd dat zij alweer de fles dicht had en wou neer zetten zei ik "LEEG" en stak m'n glas naar voren. (maar dan alles in z'n duits)
Zo heb ik binnen 10 min die hele fles leeg gedronken!
toen ik daarna wat pijn stilling wou omdat ik verging van de pijn kreeg ik eindelijk wat van haar.
maar toen ik een kreet van pijn mijn lippen ontsnapte KREEG ik toch de wind van voren van haar!
Hoe durf ik zo te schreeuwen waar iemand naast mij probeert te slapen!!!
En dat ik maar gewoon moest ademhalen, dat ik me als een klein kind was aan 't gedragen.
En dat ik maar niet moest denken dat ik haar als en kleuterjuf kon behandelen! dat moest ik maar weer doen bij die jongere verpleegstertjes!! echt ze was een KRENG van de eerste orde tegen mij!
Daardoor kreeg ik zo'n optaater van haar van dan ik BANG! van haar werd!
Ze heeft me toen van kwart over 10 tot kwart over 11 gewoon laten creperen in m'n bed!
dat ze zo wel weer eens zou komen kijken of ik nu eindelijk al eens geplast had.
want ik moest me gewoon ontspannen om me over de eerste pijn van beginnen te plassen heen te zetten!
En de dokter heeft gezegd als 't om 12 uur s'nachts nog niet lukt dan pas mag ik weer een chateter!!!
Die oude vrouw naast me dacht dat ik lag te bevallen!
zei maar zeggen, "als god wil dat 't kind komt dan komt 't, eerder niet"... maar dan op z'n duits ;)

Echt je weet pas hoe sterk je kan zijn, als dat de enigste keuze is die je hebt!
daar weer ik nu echt wel de betekenis van, meerdere malen nu mee gemaakt dat ik dat als enige optie had....

Ik heb toen, als of m'n engelen we waren komen helpen, mn oortjes in gedaan en m'' n geleide meditatie muziek op gezet! met doel de pijn zo in meditatie beter te kunnen opvangen om 't tot 12u te redden!
gelukkig kwam er al eerder redding, maar niet van 't ziekenhuis!
maar van boven!
Want ik ben om half 11 helemaal knock out gegaan van de pijn!
Het was of ik echt even helemaal uit mn lichaam werd gehaald.....
Even was er helemaal niks meer.... geen spoortje pijn was er te bekenen in mij.
Het leek wel of ik op mezelf neer keek, die nu helemaal echt Knock out in bed lag!
Ik dacht toen, als ze nu binnen komen en mij zo zien! dan gaan ze alarm slaan....
maar niks gebeuren...
Ik heb ze wel een keer even aan deur horen luisteren, maar dachten schijnbaar zo! die is eindelijk stil!
Ik mocht bij m'n beschermengelen even op adem komen, want ze ze zeiden al.
De race is nog niet uit getreden, je moet zo terug om 't af te maken!
je moet ze nog even laten zien dat 't je je alles geeft! en dat 't ECHT niet lukt
ze zullen je dan weer een chateter geven, maar wij zijn bij je, het komt uiteindelijk allemaal goed....
En ik ja maar.... ik kan nog niet terug! ze hebben me zo nog niet gevonden! dat ik echt zoveel pijn heb dat ik er even van buiten bewustzijn ben geraakt!
Dat gaan ze ook niet zien, want ze gaan er niets mee doen!
Dus als of een engel mijn muziekje op mn telefoon weer had aan gezet begon om 11u weer mijn meditatie muziekje te spelen, maar nu van dat ik dan steeds ontspannender werd.
Werd ik nu steeds weer een beetje bij zinnen
Begon weer te ademen en de pijn begon weer terug te komen! AUW!!!
en die Grote drang om maar naar de wc te moeten!
Om Kwart over 11 kwam Zwester Zena weer binnen!
Zo! op een toontje En Nu ga jij naar de wc om te plassen!!!

Ik ben met haar naar de wc gestromelt met mn infuus paal!
Als excusses dat ik die nodig had om mn voeten op te zetten!
maar ook omdat ik gewoon niet kon lopen van de PIJN!!
Het 1e wat mn darmen hebben gedaan is zich helemaal geleegd! pfff dat was ik al kwijt!
en daar stond ze naast, dus dat deed t wel...
Maar geen 1 druppel.......
Ik hield er een stukje wcpapapier voor om t te laten zien, wel wat bloed was gekomen...
toen schoorvoetend! mij om 10 voor 12 weer verkleumd terug naar mn bed laten gaan!
"Ik ga wel weer een chateter halen" zei ze met zeer veel tegenzin in haar stem!
en ruw heeft ze dat ding weer bij mij aan gelegd!
Maar opdat moment kon ik dat door de hevige pijn toch niet echt meer voelen!
dat kon er ook nog wel bij!
Langzaam voelde ik gelukkig daarna de blaas leeg lopen.....
Eindelijk de strijd was gestreden en ik had gewonnen, had ik 't gevoel!

"ZO en nu slapen" zei ze tegen me op norse toon!

Even daarna toen ze al even weg was, kwam een nachtverpleger even bij me kijken!
hij had 2 bananen en een half pakje maandverband bij zich, voor mij zei hij ;)
want die kon ik nu vast wel gebruiken.
Ja na die strijd had ik me nu toch honger gekregen.
en had vast niks meer te eten gehad van dat Kreng! En dat wist hij net zo goed als ik!
Ja, eigenlijk kon ik helemaal nooit bananen eten omdat ik dan niet meer naar de wc kon!
Maar dacht ach ik ben nu toch helemaal leeg, en heb honger!
En die Banaan smaakte lekker!!
Een nieuw stuk maandverband in gedaan, zodat 't bloed van de Horror ervoor weg gegooid kon worden.

Maar slapen ging niet, het enige wat ik kon doen is stilletjes onder mn dekentje liggen huilen en maar hopen dat ik de dame naast me niet wakker zou maken, of dat ik geluid maakte waardoor Zena weer bulderend de kamer op zou komen!! van is 't nu eindelijk afgelopen met dat gejankt!
Je hebt je verdomme chateter nu toch weer!!!
Ik heb wel nog met m'n man onder m'n dekentje stiekem liggen appen...
Want was zoooo bang geworden van alles.
het had me zooooo"n harde mentale KLAP om m'n oren gegeven.
Dat ik alleen nog maar weg wou!!!
Ik voelde me daar niet meer veilig!
Bang wat 't volgende was wat ze me zouden aandoen!!!

Zo heb ik die nacht door gebracht.... huilend...
Rond kwart voor 7 s'morgens kwam opgewekt de ochtendzuster binnen...
Ik had geluk! pfff een aardige zuster....een vleug van opluchting ging over me heen...
toen ze me zo zag, vroeg ze me wat er aan de hand was...
Dat ik nog zo'n pijn had omdat ik gisteren zolang zonder chateter heb moeten lopen...
Dus heeft ze me wat voor de pijn gegeven en zei ze dat ze zo na haar ronde even weer kwam kijken.
Toen ze terug kwam rond 8uur en ik nog steeds huilde merkte ze wel aan me dat 't niet alleen de pijn was....
De 1e troostende arm van de verpleging even om me heen om uit te huilen voelde toen wel goed!
Maar 't was te laat! Ik Wou naar HUIS! en had dan wel 20x volgens mij tegen m'n man die nacht geappt!

Maar die moocht pas vanaf 8 uur s' morgens de afdeling op.
Of er moest een spoedgeval zijn, maar dat vond Zena vast niet zo!

Zo trof M'n man mij aan, huilend in de armen van zuster Susanne...
Hij was er tegen kwart over 8 met de rolstoel.
de ontslagpapieren tekenen en WEG!! dacht ik!

In de auto buiten meteen de huisartspost in Sittard gebeld of we mochten langs komen!
Na de uitleg waarom, stonden hun even met de oren te klapperen.....????
Oh mijn god.... wat een drama en Horror verhalen, werd me daar gezegt.
maar ik kwam WEL meteen uit een Buitenlands ziekenhuis...
Dus er moesten heel wat telefoontjes gepleegd worden, om te zien wat ze nu 't beste met mij aan moesten....???
Wat pijnstillers gepakt en ik mocht in de wachtruimte even gaan liggen, want 't kon nog wel even duren, en van de pijn kon ik niet de hele tijd in die harde metalen rolstoel blijven zitten, ookal lag daar mijn zachte kussen op!

Op 't ziekenhuisbed, ben ik zowat een uur in slaap gevallen, totdat m'n man me wakker maakte dat we naar 't spoedspreekuur van de gynaecoloog in Heerlen mochten.
Ik dacht, ik word zo in 't ziekenhuis van Heerlen op genomen! al is 't maar 1 nachtje ter opzervatie
Op een Poli ergens achteraf gelegen, mocht ik eindelijk even gaan zitten in de gynaecologen stoel. Om te kijken of er ook door alles nu beschadigingen waren ontstaan door gisteravond.
gelukkig geen hechtingen gescheurd of nog bloedende wonden te zien.
Nee dat ik 6 dagen gelegen geopereerd was zag alles er naar mate goed uit!
Ik kon nog 2 weken wat bloed verlies hebben, via maandverband of chateter.
en de 1e echo die ik die week zie! ( Dus in Duitsland Niet)
weten ze me te vertellen, dat m'n nieren ligt wat opgezet waren, maar naar de week die ik heb gehad niet zo gek was.
Maar ook niets om me zorgen over te maken.
Met nog steeds de ziekenhuis chateter van Duitsland naast me en wat goede pijnstillers mocht ik weer naar huis!
Dat ik 1e maar een paar dagen rust zou pakken!
en waar is dat beter te doen dan thuis!
Dan zag hij mij eind die week op 't spreekuur wel verschijnen, keken we dan verder wat we gingen doen.
Het goede nieuws met 't thuisfront gedeeld, dat oma mocht zeggen tegen onze meisjes dat mama naar huis kwam.
Wel als een verlept kasplantje, maar wat wil je ook met zo'n week! ;)


Als ik wist hoe 't daar zou gaan verlopen......! Had ik 't Nooooit gedaan!
Maar had ik nu nog steeds niet de operatie gehad en liep ik nog steeds rond met de verzakkingen
En de hele operatie en revalidatie nog voor me......

Into 2 Me i see you

Ja een tekst....dat 2 kanten nu heeft zie ik...

Het begon als een heel leuk en gezellig iets...
Die gene die dat tegen mij zij..
Gezellig een tijd gekletst over 2 dagen.
Dat er dingen waren die we in elkaar herkende.

Ik zei hem, teksten die jij op je wall zet had ik zelf kunnen schrijven.

Daarover in gesprek geraakt.
En zo steeds meer steeds zien dat we wel op de zelfde pagina van een boek zaten van een boek!
Dat we t zelfde dachten over dingen in 't leven.
Zo leuk om over van alles en nog wat te praten, fijn om te horen dat je niet voor gek wordt verklaard maar dat je zo eens gewoon echt je mind kan uitspreken wat je echt over dingen denkt...
En dan een reactie horen die daar viloos op aan sluit!
Ja sommige zeggen dat 't dan wel is of je in een spiegel kijkt!
Voelt goed vertrouwd...

Maar waarom kan dat zo bedreigend overkomen op en ander die je zo lief hebt....:(
 Toen ik mijn lief vertelde dat ik een man had leren kennen op FB die gezellig wat kwam drinken om zo eens face to face te kletsen, omdat typen dan ook niet alles is....

Ja,helaas dat is toen niet door omstandigheden door kunnen gaan.
Nou dan gezellig ff bellen om te kwebelen.
Was heel gezellig hoe snel dan een uur voorbij is.....

Maar toen ik dat vertelde aan mijn lief.....schot dat in 't verkeerde keelgat!
Hoe..? Ik wil hem zo graag begrijpen.
Even later, (nadat hij mij had meende gedeelt dat ik hem pijn had gedaan )
Dat hij 't jammer vondt dat ik deze aandacht of tijd dan niet liever in onze eigen relatie wou investeren! Dat hij daar moeite mee had!
Maar als ik daar de behoefte aan had. Dat ik dat dan maar Moest doen!

Maar ik moet nu moeite doen om me daar in te vinden.....???
Want nu komt 't op mij over, of ik hem te weinig aandacht geef!
Wat volgens mij niet 't geval is.
Want ik pak de tijd die in mijn gesprekken met de nieuwe contact  heb gestoken toch niet bij hem weg!?

Ik heb toch nog meer tijd en energie die ik dan weer aan mijn lief kan geven.
Ik kreeg er juist energie vanom gezellig ff zo te mogen kletsen!
Maar nu voel ik me...of de lucht uit me geslagen is....
Ik ben gestraft voor iets ergs!

Maar die bij mij niet past in mijn vrije liefde lifestyle...
Want ik zit niet in een monogame relatie vast!
Komt mss hard aan maar zo is 't wel!
Ik ben niet aan mijn lief vast geplakt!
Want hij heeft ook nog een hele lieve vriendin. En is heel goed bevriend met een bizondere dame.

Ik heb nu t gevoel dat mij dit ontnomen wordt!
Mn eigen man heeft er geen probleem mee. Hij was er allebei keren gewoon bij dat ik met hem aan t bellen was...
En mn meisjes ook ff nieuwsgierig vragen...wie is dat mama?
Want ze zullen vast gehoord hebben hoe trots ik over hun heb vertelt! Xxx

Maar daar was mijn polylief niet bij,want als hij hier is wil ik aandacht ook aan hem kunnen geven....

Nu.....ja....wat doe ik nu verder....
Ik hou zoveel van mijn polylief....
Maar is dit mogen leven vanuit vrijheid...?
Ik voel mij nu geremd!
Ik voel me nu of ik op mn tenen moet lopen om hem maar niet weer pijn te doen!

Dat engeltje en duiveltje zitten nu zo weer in mn hoofd in gevecht!
Dit voelt niet goed!
Maar hoe precies moet ik hier nu weer mee om gaan!

Heb toch nu al meerdere keren in de armen van mn man uit gehuilt!
Mijn steun en toeverlaat, van waar uit ik veilig mag groeien en zelf mag beslissen wat ik verder zou willen doen!
Dan begint t gevecht weer van je hoofd en je hart.

Mn hart! E! Wat is dit nu mogen leven uit vrijheid!!

Is t niet deze man waar ik nu wil mee kennis maken, de volgende wel weer waarvoor ik dat dan weer moet doen!
Moet ik mezelf dan nu maar gaan afzonder van mannen omdat ik nu tochal een lieve man en lieve polylief heb!
Zo! Nu mag ik niet meer hoor!
Nee! Dit voelt fout!
Ik voel me nu afgeremd om niet te mogen leven zoals ik wil!
Ik wil me niet meer geremd voelen!

Dus moetenwe dit 1e uitpraten. Voordat er te grote misverstanden onstaan en ik echt mn polylief kwijt raak....die ik nu toch al zowat bijna 2 jaar lief heb....en lief en leed mee gedeeld heb....
Want ik wil weten wat hier dan achter zit....wat zijn beweegredenen zijn....'t
Is hij bang mij kwijt te raken...
Is hij onzeker...
Is hij jaloers....

Het liefste kroop ik nu ergens heel ver weg in zijn armen om te kijken in hem voor de antwoorden....😔
maar dat is even geen optie.
Want er is nu wat beschadigd wat eerst herstelt moet worden,voordat mn hoofd weer daar aan kan toegeven. Dat ik dat met een gerust hart kan doen....

Overbrugging

Weer eens en blog van mij,

Hopelijk kan ik 't nu weer eens vaker gaan schrijven.
Maar 't leven gaat niet altijd zoals we willen, met genoeg verplichtingen en een gezondheid die achteruit ging. Was t niet gemakkelijk om dan ook nog energie te vinden voor m'n blog bij te houden.
En om dan niet nog een verplichting erbij te hebben, besluit ik dan maar om even geen blog te schrijven. Hoe jammer k dat dan ook vindt...

Maar ik kan jullie vertellen dat ik nu weer op de weg naar een betere gezondheid ga,
Heb vorige maand een 3 voudige operatie gehad.
1 een baarmoederoperatie 2 een darmverzakkingsoperatie en 3 een blaasverzakkingsoperatie.
Waarik nu van aan 't revalideren ben.
En voor die gene die dat interessant vinden om te lezen ga ik daar nog een aparte blog over schrijven.

Met mijn polyliefde is nog altijd alles dikke mik! ;)
We zijn nog altijd een paar, ookal is dat de afgelopen maanden ook niet echt makkelijk geweest. Want we hebben door mijn operatie nauwelijks wat tijd samen gehad, daar kijken we weer heel erg naar uit. Maar zo lukt t ook om toch door te gaan samen, hij is een grote steun. En zo laat hij mij echt zien dat wij een relatie hebben die dit aan kan! Dat hij er voor mij is in voor en tegenspoed. Xox

Mijn gezin, ben ik ook zo trots op. Ookal mag ik nu al dik 2 maanden helemaal niks meer doen in 't huishouden doen ze 't nog geweldig samen.

Maar ik zie nu ook wel dat ik toch meer doe dan ik dacht ;)
En dat ik dan misschien toch wel een betere huisvrouw ben dan ik dacht, want anders koste 't mij nu niet zoveel moeite om dingen te moeten loslaten om NIET te mogen doen!!! Grrr wat toch een groot frustratie punt is, en ik nu helemaal snap waarom vele vrouwen weer dingen veel te snel weer gingen doen! Met de complicates als gevolgen...
Dus leer ik nu maar van hun fouten, voordat ik de zelfde zou begaan...
Zo bespaar ik me heeeel wat bloed weet en tranen en pijn ;)

Over een 4 tot 6 weken ziet mijn leven er dan al een stuk beter uit!
Want Heerlijk hoe ik dan al nu mag genieten van alles wat nu dan steeds weer stukje bij beetje elke week weer beter mag gaan, mijn revalidatie.
Dat ik dan straks weer op en op mag genieten van. Leven, met al die heerlijk vooruizichten. Daar put ik nu de kracht uit om door te vechten!
Maar nu ook weer lekker genieten, dat ik nu weer mag knuffelen met m'n man en kinderen.
En zoooo heerlijk na 3 maanden weer een dagje eruit te mogen geweest te zijn naar m'n poly lief.
Wat was dat fijn! Dat we een dag en nacht weer samen mochten zijn.
Nog niet helemaal zoals we zouden willen, maar toch even samen mogen zijn.
Wat Qaulity time. Dat was ons al heel wat waard.

Nu me weer aan t instellen op de komende 6 weken, want 't is allemaal weer wennen wat ik nu mag doen.
Weer dingen voor 't 1e mogen doen, ik voel me dan nu net weer soms dat schoolmeisje wat voor t 1e verliefd is.
Straks na 7 weken denk ik zo als ik weer groen licht krijg, dat daar beneden weer meer mag.
Voel me dan of ik net opnieuw weer helemaal mag beginnen ;)
Want 't voelt nu allemaal zo anders, dat ik me wel nu voorstel hoe dat zou zijn....

Maar dat hoop ik jullie dan wel te vertellen.

One year and still going strong!

Ja! 't is alweer 1 jaar geleden....

Onze 1e kussss 

Want we hadden het die week ervoor over, wanneer begint nu een poly relatie....?

En toen zei mijn lief, vanaf de allereerste echte liefdeskussss X

Hij was net terug van vakantie, toen wij niet konden wachten om elkaar te zien! 

Ja in zijn vakantie was er echt een grote vonk ontstaan tussen ons. 

Ik maar, Raar dat dit niet eerder gebeurt is! want we konden elkaar toch al een poos.....

Geweldig, als ik nu op ons jaar terug kijk. 

We hebben heeeel wat mooie momenten gehad, zo een voor in een gouden lijstje in je hart! 

Dat ze je dan ook noooooit meer af kunnen pakken. 

Maar er zijn ook best wel heel wat moeilijke momenten geweest! 

Gelukkig zijn we daar samen door heen gekomen, we hebben elkaar in dit jaar zo goed leren kennen wie de andere is. 

We zijn allemaal niet perfect en 't is zo fijn als je gewoon jezelf mag zijn. 

Zo zijn we dus niet altijd maar vrolijk of dat je de hele wereld aan kan! 

Nee er is vooral in 't begin ook onzekerheid en angst. 

Fijn dat je dan samen er over kan en wilt praten. 

Wat dat zijn echt niet gemakkelijke gesprekjes...

Waar veel tranen vloeien, maar gelukkig hebben we ook voor elke gelegenheid wel een knuffel! 

Heerlijk! we knuffelen zo fijn! dat ik die echt niet meer zou willen missen.

En ookal hadden we dan in een weekend voor ons samen een moeilijk gesprek gehad.

Waren we toch blij bij elkaar te zijn, zo er weer over heen te komen. 

Dat 't weer goed aan voelt!, want ik wil niet dat we 't wegstoppen of 't er niet is.

Want dan barst de bom een keer! 

En dan zijn we al 't moois kwijt! 

Wij zijn daardoor er nu alleen maar sterker uit gekomen. 

Want onze band is nu steeds sterker geworden! 

Heerlijk 't idee alleen al, dat ik volgende week met hem 10 dagen naar zuid-Frankrijk op vakantie mag ;)

Zo hebben we dingen die we dan samen willen gaan doen. 

Maar vooral ook lekker relaxen met elkaar, genieten van 't samen zijn. 

Zal wel even vreemd aanvoelen, want ik ben nog noooit zolang bij m'n man en kinderen weg geweest. 

We gaan met z'n allen nu een heel mooi jaar te gemoed, met vele mooie dingen in 't vooruitzicht.

En nog Zooooooooveel dingen op ons lijstje samen staan, wat we nog willen gaan doen!

En 't lijstje wordt alleen maar langer en langer ;) 

Maar soms is 't alleen al fijn om bij elkaar te zijn voor 't weekend.

Dan vinden 't we 't zo fijn om 1e weer even bij te knuffelen, maar voor je 't weet is 't weekend alweer voorbij! 

Daarom lijkt de vakantie nu ook zooooo lekker! 

Dan alle tijd van de wereld om al die dingen samen te mogen gaan doen. 

Dus vervelen doen we ons nog lang nog niet! 

xxx Knuff van een Engeltje, dat zin heeft in Vakantie!!!! :D xxx 

Een half jaar aan herrineringen samen....

Ik ben nu een half jaar samen met mijn lief, Still going strong!
Het lijkt als veeeeel langer, misschien omdat we elkaar al langer kennen ...?
Maar we hebben zoveel heerlijke dingen samen mogen beleven en elke keer komen daardoor weer meer mooie dingen die we samen willen gaan doen.
Zeg maar ons verlanglijstje of Bucketlist wordt alleen maar langer en langer.

Ookal hebben we nu moeilijke tijden gehad....
Ruzie, meningsverschillen of gewoon dat we wel ZO'N BAALDAG hadden, dat de lieve woordjes opwaren....
En tijden dat we fysiek niet in orde waren, de een wou er voor de andere zijn.
Maar toch is dat niet altijd zo gemakkelijk....
Op de eerste plaats voor de andere dan om te accepteren, dat 't gewoon even niet zo is zoals we graag zouden willen.
Waardoor je je erg schuldig of onzeker gaat voelen, waar dat ons dan heen brengt....

Maar gelukkig kunnen we zeggen dat we van beide kant al vele situaties samen overtroffen hebben!!
Ja! Heerlijk toch om te weten dat we daar alleen maar sterker samen uit zijn gekomen!
Onze band wordt alleen maar groter en groter...
Maar niet alleen onze band, ook die van hem in ons gezin...
De meisjes zijn gek met hem en de heren kunnen 't onderling ook goed met elkaar vinden.
Wat dan toch altijd weer zooo fijn is! ;)
Heerlijk als ik hem een dagje samen met m'n gezin heb,
Hij wordt steeds meer een deel daar van.
Ik wil hem nu echt niet meer missen, wat hij  heeft mij compleet gemaakt!
Heerlijk gewoon, samen zijn of met de meisjes erbij.
Ik geniet er elke keer weer van!

En we zijn al een beetje plannen aan 't maken voor dit jaar, wat voor moois we dan zouden kunnen gaan doen.
Want lijkt me zooooo gaaf om met hem dan een weekje naar Frankrijk te mogen.
Ja, en aan de andere kant!
Hihi mijn man en zijn vriendin, zouden dan ook wel een weekje samen willen zijn :D
Alleen omdat ik die mogelijkheid nog niet heb gehad, is dat er nog niet van gekomen.
Want een week alleen dan thuis of zonder m'n man vond ik dan toch wel lang!
en zo heeft mijn lief weer zulke mooie mogelijkheden met zich mee gebracht, dat hij volgens mij maar half weet hoe blij we met hem zijn :* xxx

Het blijft fijn, want nog zo verliefd (wat wel steeds dieper gaat)
Het contact dat we heerlijk door de dag hebben.
gewoon heerlijk jezelf kunnen zijn, wat dat op dat moment ook mag zijn!
Want we zijn allemaal menselijk, daar hoort ook andere emoties bij dan alleen maar lief zijn!
Hihihi dan toch ook weer zoooo leuk om te zien, dat we wel wat karakter eigenschappen delen ;)
Zoals soms een enorme Dubieus zijn! de eene dag.
Ik wil dit Nooooit meer doen, of t is genoeg met dat!! Grrrr
En de volgende dag, ach.... dat zei ik maar omdat ik moe was :P

Maar ook hoe heerlijk romantisch hij toch is en blijft.
Dat we zo lekker samen soms kunnen zwijmelen en bakvissen.
Met Valentijnsdag dan al in ons achterhoofd...
En morgen de verjaardag van mij lief :D wat we samen dan gaan vieren door lekker uit eten te gaan, met z'n tweetjes.
Ja! zo houden we 't samen nog wel ff uit ;)
We zijn eerlijk tegen elkaar wat goed voelt en wat niet! ookal is dat soms verdomt moeilijk om te zeggen!!!
Samen komen we er zo wel door heen.
Zo kan soms ook lekker ff mogen mopperen met elkaar!
Het hoort er allemaal bij in 't leven....

Op naar 't volgende half jaar, want dan gevierd wordt met een weekje vakantie :D XXXX

Je rust vinden.

Heb je dat ook wel eens, je wilt zoveel leuke dingen nog vertellen in en nieuw blogje.
Maar je vindt gewoon niet de tijd om 't te schrijven!
Raar want ookal heb ik dan heel wat tijd om het te schrijven, je vindt de rust niet in jezelf om achter die computer te gaan zitten om je hoofd leeg te maken in een blogje....
De inspiratie is er....  de tijd is er..... waarom lukt t me dan nog steeds niet om me daar toe te zetten, denk ik dan wel eens ???

Ik denk dat 't is, omdat m'n hoofd of m'n fysieke lichaam nog met te veel dingen bezig is.
Dan moet ik eerst onthaasten, want m'n hoofd wil maar door en door en door en door!
Daarom vindt ik 't nu zoooo fijn dat ik bij m'n lief de rust vindt die ik soms zoooo graag wil.
Dat is onze magie samen zeggen we ook wel eens ;)
Wij kunnen samen weer nieuwe energie opdoen!
Ja, dat heerlijke ontspannende gevoel, als we in elkaars armen op de bank samen lekker even weg doezelen voor de openhaard

Zo heerlijk als ik naar hem toe ga voor 't weekend en we hoeven helemaal niks te doen!
Gewoon bij elkaar zijn is al heerlijk, lekker samen met hem een beetje in z'n huisje rommelen.
Samen boodschapjes halen, samen koken, samen de vaat weg werken..
We hoeven dus niet elke keer als we elkaar zien wat te gaan doen!
Het hoeft van mij geen geld te kosten, want bij elkaar zijn kan overal.
Daarvoor ga ik naar hem toe, omdat ik bij hem wil zijn.

Ik vindt 't ook heeeel bijzonder dat ik wat dingetjes van mij bij hem mag laten liggen :D
Zo hoef ik niet iedere keer als ik daar ben, veel spullen van mij mee te nemen.
Voor mij is dat echt een gevoel dat ik in zijn leven mag zijn.
Dat ik een stukje van mij bij hem mag laten.
Zo is zijn huis nu ook een beetje mijn 2e thuis geworden.
Want 't voelt dan echt samen zijn!
Hij wil mij in zijn leven hebben en ik wil hem in die van mij, dat voelt heel speciaal....
Maar hij laat mij ook elke keer speciaal voelen. Ik straal dan of ik een gloeilamp ben.

Ik vindt 't ook bijzonder dat mijn 2 mannetjes (waar ik zoooveel van hou)
het zo goed met elkaar kunnen vinden, ook zo een stukje vriendschap bij elkaar vinden.
Wat 't heel speciaal maakt als we samen zijn met z'n 3tjes.
Heerlijk ik geniet van die momenten dat ik mijn 2 mannetje bij elkaar heb.
En als er zich dan een buitenkansje voordoet, dat we ook de gelegenheid hebben om wat te doen, wat niet elke dag zomaar kan.
Dat mijn mannetjes samen daar zo goed dan ook op in kunnen spelen.
Dat zijn de momenten waar je dan nog met zoveel plezier op terug kijkt.

Het is dan toch soms ook wel leuk om wat samen te ondernemen als de kans zich voordoet
Want dat hadden wij toch wel verdiend, na een heel vermoeiende moeilijke maand.
We hebben zo een paar heerlijke dagen in een huisje aan de rand van de Ardenne gehad.
Wat waren die dagen samen fijn! heerlijk om weer aan terug te mogen denken.
Zo fijn, daar te mogen genieten van al 't moois wat 't leven dan ons te bieden heeft.
Zo dacht ik ook nooit dat ik zo van wandelen,  of liever gezegd Hiken zo kan genieten.
Was zo prachtig om met hem door de natuur te lopen en van al 't moois om ons heen te genieten.
En ik ben nu daardoor heel trots op mezelf! nou niet alleen ik hij ook! ;)
Want ongetraind dan een wandeltocht van 10 km maken, met bergje op bergje af...
zo'n 50 m hoogte verschil, is toch wat anders dan t wandelen over die verharde weggetjes!

Ja, ik weet niet waar we volgend jaar zijn....?
Maar ik weet wel, dat dit pad wat ik nu mag bewandelen, zoveel mooie dingen voor mij in petto gaat hebben...
En dat ik mijn rust in zijn armen vindt....
En nu 2 mannen heb waar ik op kan terug vallen!
Wat ben ik toch weer een bofkont!

xxxDikke knuff van een gelukkig engeltje xxx

The past does NOT equal the Future!

Dit is een mooie Qoute van Anthony Robbins.
Het betekent vrij vertaalt, Het verleden staat niet gelijk aan de toekomst!
Daarmee wil hij zegen dat gebeurtenissen uit je verleden, heel anders kunnen zijn in je toekomst!

Dat heb ik dus nu ook mee gemaakt....
Mijn lief was op mijn verjaardagsfeestje een vriendin van mij tegen gekomen.
En eigenlijk vonden ze elkaar wel heel erg leuk!
Ja en dat mag ook in polyamorie, want het is letterlijk vertaalt "meer liefde"
Ook al wil dat niet altijd dat meteen zo voor iedereen die er bij betrokken is ook zo zijn!

Want deze ervaring was me al een paar keer gebeurt ondertussen in mijn poly leventje....
En telkens weer liep 't mis, voor mij....
En Qoute uit een heel vroeger blogje staat "Mijn lief is verliefd" op een ander dan wel te spreken.
En in 't verleden betekende dat voor mijn situatie en mijn persoontje dan, dat ik telkens dan aan 't korste eind trok!
Ik werd dan aan de kant gezet voor de nieuwe vlam....

Dus toen ik echter een dag later, begon te zien of door te hebben dat mijn lief en mijn vriendin elkaar heel erg leuk vonden, ging er een stemmetje in m'n hoofd af van "daar gaan we weer!!!"
en zo ging ik door dat panische paniek receptoortjes in mijn hoofd er alweer van uit dat het weer op z'n eindjes begon te lopen....
Ik zag 't alweer helemaal voor me, de gebeurtenissen uit mijn verleden aan m'n ogen voorbij trekken.... mijn roze wolkje veranderde in een donder wolk!
Waar dan de klap terug op aarde toch hard weer aan kwam!
Nou, leuk verjaardag's kadootje dacht ik al....

Zonder dat mijn lief 't door had, wat er nu in mijn hoofd af ging.
Nam ik afscheid en vertrok met m'n man en kinderen.
Want ja, je leven gaat daarna ook gewoon door...
Ik ging met hun toen na de rommelmarkt uit eten nog om de verjaardag samen te vieren.

Ik zette m'n gedachtes zo goed als mogelijk aan de kant.
Dat kwam nu later wel weer.....
Maar later ja..... ging 't toch malen en zeker toen 't punt kwam dat m'n lief 't kwam vertellen.
Dat hun op date gingen....
Maar het was voor allemaal niet gemakkelijk.....
Niet voor mij of m'n man, maar ook m'n lief en vriendin was dit een hele nieuwe situatie.

Ja, hoe ging ik dit nu aanpakken, bespreken....
Was best wel een moeizaam gesprek, over hoe 't nu verder moest gaan...
Want hij kon ook niet ontkennen dat hij haar niet leuk vond!
En zei wou ook heel graag een kans om te kijken wat er nu was....
Moeizame dagen of nu ondertussen een paar weken zijn voorbij getrokken....
Veel praten......
Veel huilen toch ook....
Want hoe gingen we dit nu dan aanpakken.....
Wat een geworstel en gepas, van waar kunnen we dan in 't hele geheel wat nu bestaat toch nog wat ruimte maken voor een nieuw persoon!

Want mijn lief verdient dan toch ook om meer liefde te mogen ontvangen.
En achter zijn gevoel voor haar te komen, wat zij er dan mee kunnen doen!
Hoe krijg je dan toch op dat moment je hoofd leeg om eigenlijk dan onpartijdig te kunnen praten....
Ik wou dat ik zo'n knopje in m'n hoofd had dat je gevoel dan voor even kan uit zetten!
Zodat je eerst de situatie kan neer leggen zoals die is, vandaar uit dan verder te kunnen gaan kijken wat de opties zijn!

Maar nee hoor!
De eeuwig durende strijd lijkt 't dan wel! "Je hoofd en je hart!'
My brain has no heart, and my heart has no brain!
Hoe volg je toch je hart er dan in, zodat je je hoofd wel er in mee kan nemen.....???
dat zijn toch telkens weer keiharde en moeilijke levenslessen....

Waar vindt ik het vertrouwen, de houvast, de kracht of steun om toch weer verder te kunnen gaan!
Want opgeven is geen optie voor mij!
Wat ik nu heb, geef ik niet zonder gevecht op!
Maar is t wel mijn gevecht om te vechten, dacht mijn hoofd.....???
Ik ben dan steeds vorige keren buitenspel gezet......
Had ik er niks meer over in te brengen, net of mijn gevoelens er geen inbreng meer over kregen....
Vorige keren wouden mijn poly partners toen '' t gevecht niet aan gaan....
Nee, ik bleef achter..... en m'n man mocht dan zijn vrouw weer in brokstukken bij elkaar rapen....

Maar toen ik 't met hem over had bleek ik voor hem wel een inbreng te hebben.
Hij zit er nu zelf ook middenin!
En had niet voor mogelijk gehouden dat 't zoooooo moeilijk kon zijn.
Om tussen twee vrouwen nu in te staan, die beide een relatie met hem willen....
Ja, daar speelt z'n onzeker persoontje ook weer parten, hoe kan je met 't beetje zelfvertrouwen wat je dan hebt toch de moed bij elkaar rapen om er ook echt mee aan de slag te willen gaan!

Ik vond 't zelf al een hele verademing dat ik hem niet al nu kwijt was!
Maar toen begon 't allemaal......Ik had 't ook nog nooit zo ver mee gemaakt, en Nu!....???
onzekerheden, panische stemmetjes in je hoofd.... maar gelukkig ook stemmetjes die je moed in willen spreken....
Het is dan alleen maar welke is er meer, wat geeft de opperhand of doorslag!
Aan welk stemmetje ga je toegeven!....???

Door dus heeeeeeel veeeeel praten, toch een weg willen banen in dit poly doolhof!
Welke kant willen we er mee op?
Het leek wel of we alle drie een andere kant op wouden!
toch dapper mijn lief volgen, flexibel willen zijn....
Om hem niet uit 't oog te willen verliezen....
Maar wat is dan flexibel zijn..... Hoeveel van mijn eigen verlangens en behoeftes durf ik er in mee te nemen.....???
Wat een wikken en wegen. En mijn lief als een soort weegschaal die er tussenin staat!
Met mij aan de eene kant en m'n vriendin aan de andere kant....
Zo leggen we beide in de schaal wat wij graag willen met hem.

Maar hij zelf dan!....??? waar kan hij dat kwijt. of erbij leggen....
Want wat hij dan wil, weegt dat dan niet net zo zwaar!
Of toch net wat zwaarder....???
Want 't is wel Zijn leven!
Is dit weer een zware levensles voor hem, om zo op te leren komen voor wat Hij wil!...
Hoe ziet hij de dingen, in welke perspectief.... misschien wel 't lijstje van wat wil ik wel en wat wil ik niet!....
Welke kant wordt dan langer, of wat geeft meer doorslag....???
Erg moeilijk allemaal..... Hoeveel water ben je bereid bij de wijn te doen....???
En blijft de wijn dan nog wel drinkbaar voor jezelf en de andere!

Dat zijn nu dus de bijltjes waarmee wij nu hakken.....
En waar er gehaakt wordt vallen spaanders....
Maar er worden dan ook wel al wat knopen door gehakt!
Maar er blijven nog genoeg knopen over, om te volgen hoe we die nu uit de knoop kunnen halen...

Hoe moeilijk 't ook echt soms voor mij is... want dit is toch Mijn blogje ;)
Ik raap ook al mijn moed en gegeven opties stevig bij elkaar!
Zodat ik toch nog heel fijn mijn lief kan vastpakken en samen dan gaan proberen er een mooie geheel van te maken, waar we dan misschien allemaal weer mee verder kunnen gaan!
Maar mocht iemand nog ervaringen of tips hebben over Hoe! we dit dan misschien kunnen gaan aanpakken bespreken of bekijken, dan zijn die meer dan welkom!

Maar dit laat mij dan wel weer zien, hoe een speciale lief ik nu weer heb!
Mijn mannetje, die WEL! durft 't gevecht aan te gaan.
Ik vindt je SUPER mijn lief! en ik hoop dat ook jij de kracht gaat vinden.
En wij door deze situatie er weer sterker uit gaan komen.
Want ik hou zoveel van jou! nu nog meer dan ooit!
Want jij bent de lief die bleef! :D XXX
En dat maakt jou zo Speciaal in mijn ogen!!!

Maar hoop ook, dat dit niet mijn vriendschap met m'n vriendin gaat kosten.
Gelukkig heeft ze mij dan ook wel al een beetje getoond, dat ze nog mijn vriendin is.
En ik hoop dat zei zo toch ook een beetje meer liefde in haar leven mag krijgen. Want ik hoop dan toch dat we 't elkaar dan ook gunnen, om deze speciale man beide in ons leven te mogen hebben.
En dat onze vriendschap niet hierdoor stuk gaat maar ook sterker er van wordt!

xxx Knuffel van een engeltje xxx
Dat even helemaal in de knoopt zit, maar er met de liefde en steun en kracht er hopelijk snel weer uit is...

Een bijzonder verjaardag's weekend

Eerste weekend van September ben ik jarig.
En omdat m'n man de week er voor altijd jarig is, vieren we 't in 't weekend er tussenin.
Dit jaar was dat net een dag voor mijn verjaardag.
Wat ik ook wel leuk vond, want de afgelopen jaren was dat altijd bij zijn verjaardag.

M'n man z'n lief kon dat weekend niet, dus mochten die 't in 't weekend ervoor op een zondag samen vieren.

Ik ben toen op deze laatste heerlijk warme zomerdag met m'n meisjes en mijn lief naar 't E3 strand geweest.
Het was een dag uit duizend en een dromen!
Zoooo mooi, die dag.
En niet alleen voor mij, maar ook voor m'n meisjes. Die hadden 't zo naar hun zin!
Dat maakte mijn moederhart blij.
Ik vond 't heerlijk dat mijn lief zo ook m'n meisjes wat beter kon leren kennen en zij hem.
Ja, laatste dag van de grote vakantie zoooo goed gevierd, heeeerlijk gewoon :D

Toen wat aan de late kant thuis, dames in bed en nog even na genietend wat gedronken met m'n lief en m'n man, die toen ook net thuis was.
Heerlijk zat dat, tussen mijn mannen op de bank.

Het volgende weekend zouden m'n man en ik onze verjaardag gaan vieren,
Ik had die week wel m'n werk klaar liggen, want 't huis zag er niet uit!
Dus eerst m'n huisje weer uit die vakantie chaos halen.
M'n lief zei dat hij dat weekend op een rommelmarkt zou staan
en dat we daar spullen aan konden doneren, want de opbrengst ging naar een goed doel.
Dus ik toch in m'n opruim sfeer, meteen alles wat ik tegen kwam wat weg mocht in een big shopper gedaan. ondertussen al 3 vol staan, dacht m'n man dan ook nog even mee te doen.
Door 3 dozen die nog achter in de bijkeuken stonden mee 't geven.
Mijn meisjes natuurlijk ook 't speelgoed wat ze niks meer mee deden in een tas te stoppen, mochten ze wat willen van de rommelmarkt. Dan eerst wat oude spullen weg doen om plaats te maken!

Zo gelukkig verliep die week alles toch wel volgens schema, om alles op tijd zo te hebben voor 't weekend, om zaterdag onze verjaardagen goed te vieren.
Was gezellig, familie en vrienden over de vloer te hebben.
En mijn twee mannen daar :D Heeerlijk!
Ik en m'n man zijn weer flink verwent geworden!
Ik ben zooo blij met alle lieve en mooie kadootjes die ik heb gekregen.
Maar m'n lief en m'n man.... Ja, die hebben ook op kadootjes gebied mij toch wel heeel erg verwent!
Mn lief zou die avond blijven slapen, want de rommelmarkt was dicht bij ons in de buurt.
Zo verzon ik maar allemaal redenen waarom hij dan maar beter bij ons kon slapen ;)
De verjaardag's visite was al lekker op tijd de deur weer uit.
Ook doende voor dat er nog door gingen naar een volgend feestje.

Hmmmmmm daar zat ik dan weer met m'n twee mannen op de bank!
Mijn genietmomentje
Het was dan alweer 12u! Hieper de Piep Hoera voor mij :D
En dan m'n beide mannen die mij dan met een dikke knuffel en kus kunnen feliciteren!
Mooier had mijn verjaardag dan niet kunnen beginnen.
M'n man ging naar boven naar bed en m'n lief bleef slapen op onze 2 persoons slaapbank.
Ik nog lekker bij hem geleggen, ja zo vaak vindt je niet zo wat lekkers op je eigen bank ;)

Zo fijn hem dan daar te hebben liggen.
De volgende dag was m'n lief al optijd naar de rommelmarkt vertrokken.
Ik even lekker op m'n gemak wakker kunnen worden en toen aankleden voor over de rommelmarkt te kunnen struinen.
HAHAHA en wat zie ik als ik m'n lief gespot heb op de rommelmarkt achter z'n kraam.
Hij met een grote rode wollen pruik op! hihi ja, wat een figuur ook hè. Heerlijk zijn humor.
Volgens mij noem ik dan maar soms Raggedy Ann, zoals de pop van vroeger.

Zo veel leuke en mooie en erg bruikbare spulletjes gevonden.
Dat we ook met een goede buit naar huis gingen.
Maar was wel speciaal dat ik daar ook met hem even er overheen was gelopen.
Zo lief ook van hem, om sommige dingen voor mij te kopen die ik mooi vond.
Maar eigenlijk niet meer binnen mij budget paste.
Mijn gulle verwenner is hij dan echt wel...
Op verschillende gebieden... ;)

Ik heb m'n verjaardags weekend mooi met m'n man en kinderen dan leuk kunnen afsluiten met gezellig uit eten te gaan. Hij had een barbecue restaurant uit gekozen.
Want met mijn beperkingen vindt ik t ook wel fijn dat ik zo precies mag samen stellen wat ik dan kan eten. En niet steeds hoeven te vragen of zeggen tegen de ober waar hij dan allemaal op moet letten, of wat ik niet mag eten.
Ja, moe maar voldaan weer thuis. Dit was een mooi, leuk, gezellig maar ook best wel een emotioneel intens weekend voor mij en dan ook wel voor m'n beide mannetjes...

Afgelopen weekend was mijn man naar zijn lief met de meisjes.
Dus gekeken of ik dan naar mijn lief kon.
En hij had nog niet veel op de planing staan.
Zo lekker dan samen t weekend door gebracht.
Zalig, dat we zo t hele weekend aandacht aan elkaar mochten besteden.
Zonder op de tijd te hoeven letten, want wat er dan eigenlijk op de planning stond zijn we niet meer aan toe gekomen ;)

Weer een weekend dat we niet snel zullen vergeten....
xxx knuff van een verwent engeltje xxx

Te mooi om waar te zijn....

Ja, hou 't teiltje of zeemleer maar bij de hand! Want als je denkt dat je al eens een zwijmel roze wolkjes blogje van me hebt gelezen, dan heb je deze nog niet gelezen ;) XOXOXOX
En Ik vindt 't HEEEEEEEERLIJK! 

Je hebt vast wel eens gedacht "Dit is te mooi om waar te zijn"

En meestal is dat ook zo 't geval!.....

Maar ik was nog altijd daarna op zoek! 

Ik heb 't maar opgeven, want dan denk helemaal lekker de uitzondering op de regel gevonden te hebben. :D 

Wat ik nu zoooooo fijn, met m'n lief mag opbouwen lijkt gewoon te mooi om waar te zijn!!! 

Vinden we allebei, we hebben wel eens van die momentjes gehad...... 

Van oooooh dat gaat de andere vast niet zo leuk vinden als ik dat doe, of dat zeg!

En nee hoor. Vol verbazing vindt hij dat dan ook weer zo lief of leuk of meedenkend, of wat dan ook voor goeds :D 

En van de andere kant ook! Het wordt alleen maar met elke dag Mooier! 

Echt 't gevoel van "Samen" echt wat mogen opbouwen met z'n 2.....*zwijmel*....

Ook omdat we eigelijk elkaar kennen nu al zowat 2 jaar.

Dus de vriendschap was eral, en zo ook de vertrouwensband. 

Het is alleen maar nu veeeeel mooier geworden. 

Soms vinden we er geen wooorden of emotiecoons voor, HOE MOOI! 

Hihihi Heerlijk als die dan zegt! "we lijken zo wel 2 van die verliefde Guppen!"

En alles zit ons nu gewoon eens mee! 

Alles gaat de kant op die wij willen! 

We hebben 't beide! nog nooit zooooo fijn gehad met een lief! XXX

Dit is Echt, een New Higher level van onverantwoordelijk lief hebben! 

Alles blijft heeerlijk wederzijds, wat de andere dan er van vindt voor heerlijke gedachte...

dan zeggen weer voor de zoveelste keer... "Ja, das geheel wederzijds mijn lief, ik voel dat goede ook!"

Hihihih (ja, we lachen ook veel samen ;) 

Ja, en ook dat is weer wederzijds! Saai hè, zegt hij dan soms.

En ik, "Nee hoor, Ik vindt 't Heeeerlijk"  *zucht*

Ja, zo weet ik niet waar ik allemaal moet beginnen, Alles is gewooon heeerlijk!
We hebben nu een goede maand echt 't gevoel een mooie polyrelatie te zijn begonnen.
Of hoe lief hij dat zegt "vanaf onze echte liefdeskus"
Want ik vroeg hem, toen hij nog op vakantie was....
"Ja. vanaf wanneer vindt jij 't nu echt 't begin van een relatie ?"
Ja, echt vanaf 't moment dat ik in zijn armen was en onze 1e kus kreeg van hem, hmmmmmm
dat was de 18e juli, das nu dus een heeeel mooie getal voor mij :D

Al die mooie dingen die we zeiden dat we nu konden gaan doen, sinds onze 1e weekend samen
(zie vorige blog;)
Een paar hebben we er al van kunnen doen, Maar de lijst word als maar langer en langer en langer.....*zwijmel*
Want dan hebben we het weer over wat nieuws, of dan horen we in gespreken met andere dingen.
Dan is 't van HEY! dat kunnen we dan ook op ons lijstje van mooie dingen samen doen zetten.

Ik zou hem wel ELKE DAG! willen zien en hij mij ;)
Want we missen elkaar al vanaf 't moment dat we niet meer bij elkaar zijn.....
Ookal schept dit nu heeeeeele leuke gelegenheden ook wel voor m'n man.
Want zo is 't geen enkel probleem meer als hij naar zijn vriendin wilt gaan.
Dan ga ik graag naar mijn lief toe..... *zucht*
Hmmmm al is 't maar uren in elkaars armen liggen, elkaar strelen, kussen, lieve woordjes toe fluisteren......, of op heerlijke muziek samen schuivelen en luisteren.
Nu ook door de dag met elkaar op de App.... :D
Ja, zo heb je dan toch een beetje 't gevoel dat we blij elkaar zijn....
Of s'avonds bellen, om maar weer z'n stem te horen.

Maar ik dwaal af...... ;)
Ik heb nu met m'n man afgesproken, voordat hij helemaal GEK! van ons wordt :P
Dat ik hem dan voor nu 1x per week op een avond door de weeks mag zien, minst we elkaar niet al 't hele weekend zien :D
Zo houden we toch rekening met elkaar, maar wat wil je nu ook, als je vrouw weer als een verliefde bakvis door de dag zwijmelt...
En zo denk ik er ook natuuuuurlijk aan, dat ik m'n eigen mannetje zijn Qualty Time geef ;)
Want, ik moet hier door niet hem of m'n meisjes uit 't oog verliezen!
Zo kan alles een beetje z'n lekkere plekje gaan zoeken, wat ik allemaal aandacht wil geven in mijn rosekleurig leventje weer :D

Want wat maakt 't Dubbel lekker is......Dat ik morgen al een maand PIJN VRIJ ben!!! Yeeeah!
Heerlijk!!! dus, ik denk dat ik die andere controle maar af zeg... genoeg ziekenhuizen gezien de afgelopen jaren!
Ik ga dan wel weer braaf om t half jaar naar mn huisarts, mag hij kijken of t nog goed zit.
Ik voel me geweldig, mag m'n conditie weer gaan opbouwen.
En ik ben nu echt weer gelukkig! Met Mijn Leven!
Echt Trots wat er allemaal nu voor moois in zit.
Ik mag elke vrouw in mij, weer de aandacht geven, om zo m'n behoeftes op verschillende vlakken zo weer te voldoen!
De Moeder, de vrouw, de dochter, de vriendin en Angel zelf niet te vergeten ;)
Ja, dit is echt iets waar ik wat mee kan!

xxx knuff van dit gelukkige Polybofkontje, die haar leven weer Helemaal ziet zitten! xxx

;) Het is weer Dolfijn om mij te zijn :D 

Voelt als Thuiskomen...

Daar was 't moment, eindelijk aan gekomen :D
Mijn lief kwam terug van vakantie...
Meteen reed hij naar mij toe, omdat we ondertussen zo'n verlangen naar elkaar hadden gekregen.
Dat ik m'n man had gevraagd of ik dat weekend bij hem mocht zijn. ;) <3 nbsp="" p="">
Heerlijk was dat! Fijner dan we Ooooooit hebben kunnen voorstellen!!!
dat we ons zooooo goed voelen bij elkaar....
We vinden verschillende emoties, zoals Liefde, geborgenheid & veiligheid Maar ook rust bij elkaar!

Toen we bij zijn huis aan kwamen, was 't of we samen thuiskwamen van vakantie! :D
Hij wou me zoooo graag daar bij zich hebben gehad. Ik net zo, maar dat is dan lekker voor de volgende vakantie! ;)

Ik voelde me meteen, helemaal thuis in zijn mooie huis.
Heerlijk groot, voor allemaal mooie dingen te ondernemen.
Een grote tuin voor als m'n meisjes een keer ook hier zouden zijn.
En hele mooie hoekkeuken, waar we samen al heerlijk in hebben gekookt!
En dan daarna, zalig bij elkaar kunnen weg dromen in elkaars armen op zijn Lekkere Leren hoekbank!
Zo lekker dat we er echt ff in weg gedut waren na 't eten, zo vredig tegen elkaar aan....

Toen 't tijd werd om naar boven te gaan, had hij een heerlijke badkamer, met 2 persoons bad!
en daarna dan samen in zijn Kingsize bed!
Ja, ze zeggen wel eens.

"Size does not matter! Maar dit is toch wel heeeeeeel lekker!" 

Nu ik ook in zijn grote hart een plekje heb gekregen....

Heerlijk! Hmmmm krijg er nog kippenvel van als ik er aan terug denk!

Hoe wij zo samen kunnen zijn, dat onze energieën 1 worden. 

Ik hoop dat wij zo nog heeeeeeel wat jaren mogen genieten van elkaar. 

Want hier kan ik wel aan wennen ;) 

En ik wil hem dan ook nooooooit meer kwijt! 

Zo fijn hoe we ons bij elkaar voelen, door gewoon ons zelf te zijn. 

 Wat ben ik van mijn lief gaan houden XXX 

En 't lijkt wel of we deze week ff een inhaalrace mogen doen, voor die tijd dat we ons al kennen. 

Want we hebben elkaar deze week 3x mogen zien! 

Want een Bofkont ben ik dan toch! 

Zo ben ik woensdagavond bij hem gaan eten, heerlijk als dat zo kan en mag ;)  

En gisteren zaterdag dus, zijn we samen een dagje naar Maastricht geweest. 

Mijn lief was daar nog niet zo vaak geweest. 

En ik heb daar 3 jaar op school gezeten en heb daar een baan gehad in 't Hotel naast 't MECC. 

Dus heb ik hem gezellig de binnenstad laten zien, 

Lekker wat gegeten in de buurt van 't onze lieve vrouwe plein. 

zo naar 't vrijthof gewandeld, langs al die mooie winkeltjes. 

Het was wat frisjes die dag, door de miezer, maar dicht tegen elkaar aan.....hmmm

winkeltjes bekijken, dan weer wat lekker drinken en natuurlijk gezellig gekletst! 

Want wij kunnen volgens mij wel uuuuuuuuuuuuuuuuuren praten met elkaar....

Als we bij elkaar zijn, vergeten we ff de wereld om ons heen... 

Dan vergeten we de tijd, want die vliegt voorbij! 

En zo bijzonder.....

Hij bracht me gisteravond weer naar huis, nog ff mee naar binnen dan! 

Zo konden we samen de dingetjes die we voor m'n dametjes hadden gekocht geven. 

M'n meisjes waren ook meteen van hem gecharmeerd! 

En met m'n man leek 't toen we later op de bank zo met z'n 3tjes knus zaten, als of 't altijd al zo heeft mogen wezen. 

Ik voel me intens gelukkig weer worden. 

De gedachte dat zijn leven en mijn leven, nu samen ons leven mag worden.

Dat is gewoon te mooi voor woorden.....

En 't fijne is al heeeelemaal, dat hij mijn heerlijke romanticus, er net zo over denkt! 

xoxox Dikke knuff vanaf mijn roze wolkje voor 3... waar ik nu ook zweef tussen hemel en aarde. xoxox

Ga uit mijn Hoofd!

Ik heb net de aflevering van "Lauren en de Liefde" gezien op NPO3.
Was een aflevering, waarin Lauren op zoek gaat naar wat liefde nu voor verschillende mensen is!Dit keer kwam Polyamorie aanbod.
Ik vindt dat ze daar een hele mooie vorm geven aan hoe het ook kan zijn, als jij open en eerlijk wilt leven.
Eigenlijk te veel moois om nu op te sommen hier, wat zei in een halve uur allemaal te zeggen hebben.

Polyamorie  bestaat al een hele tijd, maar er zijn nog steeds heeeeeeel veel mensen die nog niet eens weten dat 't bestaat.
Deze open lifestyle, waarin je jezelf mag zijn, om vanuit je gevoel te mogen leven ipv vanuit je hoofd.
Dat je zelf mag bepalen met de andere persoon hoe jullie vinden dat jullie omgaan mag uit zien.
Of zoals mijn lieve man zegt.

"Don't Think Outside the box! 

But Think Like there is no box!"

We moeten ons niet meer willen vastklampen of schuilen achter labeltjes en boxjes waar we zo gauw worden in geplaasts, zodat een vreemde maar zo meteen kan bepalen wie jij bent!
Of nog beter vindt ik dan zelf, Wie jij behoord te zijn!

Ik weet het, het is nog niet maatschappelijk aanvaard dat je open en eerlijk meerdere liefdesrelaties mag hebben.
Maar ik vindt wel dat onze maatschappij stapje voor stapje het wat losser maakt zal ik 't maar noemen, om echt jezelf weer te mogen zijn.
Ik heb echt gemerkt dat ik nu vanuit m'n gevoel leef, zo sta ik niet zo gauw al met een oordeel klaar.
Maar als ik mensen ontmoet, eerst hun meer de kans geef om zich voor te stellen wie ze nu zijn of hoe ze willen overkomen.
Ik heb zo geleerd om naar m'n lichaam te luisteren, dan naar de menigte die roept "Wacht! maar dat mag zomaar niet. Want wat zullen anderen daar van denken"
(Ja, wetten daar gelaten, die zijn dan jammer genoeg weer een uitzondering op de regel)

Ik wil niet steeds bij elke stap in m'n leven hoeven te denken wat een andere daarvan gaat vinden!'
of me indekken voor verschillende ongemakkelijke vragen...of nog erger, steeds weer die drang om verantwoording aan iedereen te moeten afleggen!... (ja, dat was een hele moeilijke voor mij;)

Het is MIJN leven, Dus ik zou dan toch ook mogen bepalen hoe ik dat dan invul....?
Ja, dat blijft een dubieuze vraag......
Want aan de ene kant voelt het zooooo goed! maar aan de andere kant.....
Je, moet dat wel aandurven te gaan! want je zal dan tegen de stroom moeten ingaan.
Nou zo vindt ik dat 't in 't begin aanvoelde!

Maar ik ben er nu ook achter, nu we toch alweer zowat 6 jaar zo zijn gaan leven.
Dat ik meer vanuit mijn kracht ben gaan leven,
Ik sta veeeeel steviger in m'n schoenen, Ik weet weer wie IK ben!
Niet alleen de dochter van, de vrouw van, de moeder van, de vriendin van....enz

Ik ben daardoor een stuk bewuster gaan leven, ik heb weer de controle terug genomen.
Van hoe ik denk, dat mensen denken dat ik zo moeten leven.
Naar welke labeltjes ik heb om gehangen gekregen.

Want zou jij nog weten wie je bent, of hoe jij je zou gaan willen gedragen als ik die labeltjes van je af zou halen.....?

"Who would You be, without your story",

Byron Katie laat dat op een hele duidelijk manier zien vindt ik.
Hierdoor gingen bij mij wat muntjes vallen....
Hey! Ja, onbewust, of zonder dat ik er erg in had.
Vertellen die labeltjes andere mensen die jou nog niet persoonlijk kent al wie jij (volgens de labels of maatschappij) bent!

Maar misschien wil jij je wel heeeel anders voorstellen aan mensen die jouw voor de eerste keer ontmoeten.
Want 1e indrukken hebben toch een hele grote impact dan op mensen.
En heeeel wat moeite toch om te veranderen......
Het voelt of mensen dan weten van te voren hoe ze jou moeten of zouden gaan benaderen.
Zo zou er dan volgens de labels geen ongemakkelijke situatie ontstaan....
Of is dat ook wel zo.....?
We houden ons door ongeschreven regeltjes aan een soort van Schijnveiligheid vast!
Waar je eigelijk als je er met een open blik en een open hart zou benaderen, er met een spelt een luchtbel om hun heen zou doorprikken! !!!POP!!!
Ja en dan hebben de meeste 't gevoel dat ze dan toch vallen......Outside there comfort zone!
En weten we opeens niet meer hoe we ons zouden moeten gedragen....
Dan echt zonder masker of begleiding contact maken met een andere persoon.
Het kan dan behoooorlijk confronterend zijn.... Op z'n minst ongemakkelijk!
Ja, dat probeeerde ik toch maar 't liefste te willen vermijden!
Maar als je dat net zo benadert om vanuit je comfort zone steeds een stapje in die richting te maken, wordt dat zooooo beloont vindt ik!
Als je elke dag maar 1% zou doen, of 1 stapje in de richting zou zetten, van wie jij zou willen dat zij dan zouden zien...... Bedenk je dan eens hoe die persoon er over een jaar of 365 dagen er dan zou uitzien!.

Nou ik ben dus ondertussen bijna 6 jaar of 6 x 365 dagen of stapjes (ja, doe 't zelf maar uitrekenen ;)
En ik ben dus zooooo op weg naar de persoon die ik graag wil zijn!
Ik leef nu zo vanuit mijn Kracht!!! Heerlijk!
Ik ben weer veel beter voor mezelf geworden. Weer van mezelf gaan houden!

Hoe zou jij denken dat jij een vriend zou behandelen, zoals jij jezelf behandelt....?
zou jij bevriend met die gene willen zijn.....?

Ik krijg daar nu weer zulke mooie momenten, personen, en verlangens op mijn pad.
Dat ik noooooooit meer naar dat meisje terug wil gaan, die zich maar van alles deed op de andere z'n manier, om maar aardig gevonden te worden.... wie was die persoon....? Ik was 't niet!

Genoeg stof weer om eens over na te denken ;)
Ik hoop dat jij op weg bent, om te zijn wie jij graag wilt zijn!
Want we blijven groeien, dus 't pad blijft doorgaan...
Geniet daarom van de reis die jij dan maakt!
want aankomen doe we denk ik pas op de dag dat we dood gaan.... If you are so lucky!
Morgen is ons niet belooft, dus leef vandaag!
En leven is 't meervoud van Lef!
Dus heb jij 't Lef! om te zijn wie jij wilt zijn!

xxx Knuff van mij armen naar de jouwe xxx

Liefde maakt blind.

Ja, 't heeft even gekost, maar ik denk dat ik nu toch wel weer verder ben op pad!
Dat ik niet meer in rondjes ren of dat ik 't gevoel heb dat m'n leven steeds op pauze wordt gezet!
Ja! ik mag weer verder leven, genieten, ontdekken.
Ik heb m'n kracht weer gevonden om weer liefde in mijn leven in mijn hart toe te mogen laten.
En het is een beetje gek, vindt ik dan ;)
Maar het lijkt of ik weer net dat heb gekregen, waar ik 't universum om vroeg!

Ik was 't echt ZAT! telkens weer nieuwe mannen leren kennen.
Telkens weer tijd en energie geven, met een open hart weer het aan te durven.

Nee! ik vroeg 't universum, Alsjeblieft!
Ik wil wel weer heel graag een liefde in mijn leven vinden bij een man.
Maar mag 't nu ook een man zijn die ik al langer ken!
Dat we het stukje van kennismaking en van alles wat daar bij hoort, kunnen overslaan!

Ja, zo heb ik maar gezien, dat ik nog niet hoef te weten, wat ik moet doen.
Nee, ik hoef alleen maar te weten wat ik wil, echt oprecht! van uit m'n hart.
En dan ook vinden dat ik 't waard ben om dat dan in m'n leven te mogen ontvangen!

Ja, daar heb ik ook weer, gesprekjes met mezelf over gehad.
En een heeeele mooie tantradag!
Daar bleken op eens, dat 't muntje viel van HEY!
Een paar keer dus!
Ik wist echt toen de reden, waarom ik die dag daar aanwezig moest zijn.

Om mij te realiseren dat ik al alles in mijn leven heb wat ik wil, wat mij weer volledig gelukkig kan maken :D

YIPPIE! m'n hart maakte een sprongetje

Toen ik steeds meer met elke bevestiging er achter kwam,
Dat de man waar ik dan al mijn gevoelens, liefde, energie en nog zoveel meer had,
(wat eigenlijk moeilijk te omschrijven is.)
Al zowat meer als een jaar in mijn leven is!
Alleen was ik er blind voor.....
Blind, omdat ik zocht naar een man die alles op z'n lijstje had waar ik naar zocht!
I needed To Wake Up, And smell the roses!

Hoe, meer ik er aan dacht.
Hoe meer ik er achter kwam dat hij een hele lieve attente charmante man is.

Ja, en toen ik er tegen hem daar een beetje van liet door schemeren,
 ja werd 't alleen maar meer!
Want 't was wederzijds, kwam ik toen pas achter!
Duh! dacht een stemmetje in mijn hoofd! Dat je dat nog nooit eerder zo hebt gezien!
En nu ik er achter ben en er voor uit wilt komen is hij met vakantie!

Hihi ja, zo van "ja jij hebt hem zowat wel een jaar laten wachten voordat je daar achter was, nu mag jij nog 2 weken wachten totdat je hem kan zien! Dat is nu Karma!"

Ik geniet nu van de aandacht die ik van hem krijg. de lieve berichtjes, kusjes en knuffjes.
Die hij dan door de dag stuurt, dat hij aan mij denkt...
En ik doe dat dan bij hem.
Leuke plaatjes sturen, waar dan een heerlijk knuff of kus op staat.
Dat hij nu ook weet dat ik aan hem denk!
En als ik hem dan even aan de telefoon heb, hmmmmmmmmm.
Dan realiseer ik me, yep! weer een bonuspuntje van hem...
Zijn stem waar ik wel uren naar zou kunnen luisteren.....

Het verlangen groeit elke dag groter....
Maar ik vindt 't ook heerlijk dat we elkaar ook alles, maar dan ook Alles! kunnen vertellen.
Wat ook weer heerlijk is! geen vaag gedoe.
Zo weet je waar je precies aan toe bent.
Wij denken over heeeeeeel veeeeeel dingen 't zelfde.
Dus we zitten wel op de zelfde golflengte!
Voelt zoooo fijn! zo geborgen, zo vertrouwd!

En Ja! waarom ik dit niet eerder zag, heeft schijnbaar zo moeten wezen ;)
Maar ik ben allang blij dat ik 't nu wel door heb.
Better Late, then Never! :D

xxx van dit engeltje, die realiseert dat ze nu alles heeft, wat haar hartje begeerde! xxx

Doe een stapje terug.

Herken je t....
Doe een stapje terug om weer een beter overzich te van je leven te krijgen.
Het is nu zo door de war! als de bol wol waar mee ik wil haken, maar steeds weer in de knoop raak!
Ik probeer m'n ogen open te houden voor teken of aanwijzingen, waar ik dan weer weet wat ik er verder mee moet.

De laatste tijd is dat weer dat ik 't niet buiten mezelf weer moet zoeken, maar terug keren naar mezelf.
Ik zoek de liefde die ik graag wil, weer in andere mannen.
Dat zei meer van mij gaan houden.
Misschien is 't daarom dat 't de laatste tijd zo half half aan 't kwakkelen in de liefde voor mij gaat!
Ik wil 't weer te graag, Maar hoe kan je nu van een ander weer houden als je niet op die manier van jezelf houdt!

Ik heb in een zakje Bijoux zo'n mooie ring gevonden, wat ik van een vriendin had gekregen.
Daar straalde zo'n goede energie vanaf!
Hij zit me als gegoten, als of die voor mij bedoelt is!
En toeval bestaat niet ;) dus is dat toch wel een heeeeeele duidelijk aanwijzing dan.
En wat staat er op de ring....."Only love you".....

Ze zeggen wat je geeft komt naar je terug.
Ben ik dan echt weer te kritisch op mezelf de laatste tijd!
Verlang ik weer te veel van mezelf de laatste tijd!
Vindt ik weer dat ik sommige dingen niet meer waard ben....

Ik weet 't niet meer, maar dingen gaan niet zoals ik wil!
Ik heb nu geleerd om beter naar m'n Intuïtie te luisteren.
Maar wat als je dingen vertelt die je helemaal niet wilt Horen!!!
Want 't doet Pijn! Ik wordt er bang van....

Durf daardoor ook niet echt dieper te kijken...
Want dit is een strijd die ik toch echt zelf aan moet gaan...
Misschien heb ik daarom wel zoveel tijd voor mijzelf de laatste tijd...
To do a lot of Soul searching.....
Maar ik ben 't maar voor me uit aan 't schuiven....
Excusses aan 't bedenken waarom ik dat dan even niet kan doen!...
Zo hou ik me bezig met van alles...
M'n lichaam roept me wel terug, want als ik dan weer ECHT niet verder kan, lichamelijk.
Dat ik dan weer 't gevoel heb ik m'n straf maar weer moet uitzitten op de bank!

Hopelijk komt er snel een oplossing......
Ik hoop ook dat als ik 4 mei weer naar 't ziekenhuis ga ze ook eindelijk een oplossing gevonden hebben voor mijn helse bekken zenuwpijnen....
Maar sta ik mezelf dan ook niet in de weg!
Denk ik onbewust dat ik nog niet beter mag worden en dat ik deze pijn dan maar verdien!

Dan is zo'n blog heel fijn, zo kan je jezelf eens laten uitrattelen.
En dan kom ik soms op dingen waar ik nog niet aan gedacht had.
Beter dan maar op 't begin te blijven vast lopen, met dat gemaal dan in m'n hoofd!

Ik weet ook dat ik al heel wat overwonnen heb.
En dat ik nu mijn leven zie in kansen om te Overwinnen! in plaats van overleven!

Ik ben dan ook zo blij om mensen om me heen te hebben die van mij houden.
Die een steun voor mij willen zijn, en natuurlijke mijn grootste steunpilaar! Mijn man!
Waar ik zielsveel van hou, en zoveel voor mij meer betekend dan alleen maar mijn Echtgenoot.

Deze heb ik op de wc hangen tussen al m'n andere Quotes en spreuken.

En deze is zo mooi en zo waar! 

Want we hoeven onze eigen strijden niet echt helemaal alleen te doen. 

XXX  Angel

Memories.....

Ja, en daar had ik zomaar een afspraak om wat te drinken 

bij m'n vroegere polyliefde.

Was fijn om weer wat te horen, van de man waarmee ik toch een jaar van m'n leven heb gedeeld. 
Opeens ga je weer denken aan die tijd dat ik samen met hem heb door gebracht....
Hij staat ook nog op verschillende foto's van die tijd bij mij.
Gek genoeg, denk ik alleen maar aan de mooie dingen en zo niet aan alle pijn en nare momenten die ik na dat jaar heb gehad.... 
Hij ook niet, was wel een beetje wennen dan zo weer met elkaar face to face te praten.
Het eerste uur wat onwennig, wat bij gekletst en gelachen.
Maar hoe dichter we bij elkaar gingen zitten, hoe vertrouwder 't ging voelen....

Ja, zoveel herinneringen die we delen. 
Maar nu ik weer hem mocht zien, met hem praten.
Hadden we 't erover dat er alleen nog maar mooie momenten waren waar we aan dachten.
Alsof al 't andere als sneeuw voor de zon weg gesmolten was....
Ja....en nu, dachten we.....toen handen elkaar weer vonden....
Hoe ze nog zo naadloos in elkaar passen, mijn vingers tussen de zijne...
Hoe goed 't voelde, toen ik zijn hand weer voelde, strelend over m'n arm voelde gaan.

Toen was 't wel duidelijk dat we nog 't zelfde voor elkaar voelen.
Hoe ik weer verzonk in z'n ogen, toen hij dat tegen mij zei....
Maar weten we dan niet wat je ermee moet ??? 
Want je kent elkaar al dan langer dan die dag.....
Wat is wijsheid ? 
Wat voor gevolgen hebben actie's die je nu zo graag zou willen doen. 

Ik wil hem graag troosten en de moeilijke tijd weer door helpen, die hij nu weer door gaat, door 't eindigen van zijn relatie. 
Maar ben ik de juiste persoon daarvoor ? 
Ik wil hem daardoor niet nog meer pijn aan doen, dus dat hij wat in de war is. Begrijp ik volledig en probeer zo ook weer alle begrip en geduld op te brengen.

Hij was bang dat hij mij weer pijn zou gaan doen, maar gek genoeg hoe moeilijk 't ook klinkt.
Doet hij dat niet. 
Het enige waarmee hij mij in 't verleden dan pijn mee heeft gedaan, is er niet meer te zijn voor mij. Maar te kiezen voor haar volledig monogaam te gaan.

In heel mijn poly bestaan, zal ik 't dan maar noemen, was hij toch wel de man waar ik 't langste een relatie mee heb gehad. 
En gek genoeg als ik van de afgelopen 5 jaar 1 man zou mogen uitkiezen om weer wat mee te mogen hebben, naar al die tijd. 
Met alles wat ik nu weet, dan zou hij dat zijn....
Hij is de man waar ik 't meeste van gehouden heb, ( en nog best wel doe ;) 
waar ik 't beste werd, tot die gene die ik wou zijn! 
Want dat heb ik ook wel gemerkt, dat ik bij elke man weer anders was. 
Dat elke andere man weer wat anders in mij naar boven haalde....
En we zijn niet perfect, Maar als je dan gaat kijken achteraf wie er nu 't beste bij mij zou passen, dan wist ik 't wel! 
Dat is hij.... op meer vlakken dan 1! 

Ze zeggen dat je maar beter spijt kan hebben van de dingen die je wel gedaan hebt, dan  van de dingen die je niet gedaan hebt. 
Want die spijt duurt vaak een heel leven lang..... Wat als ???? 

Maar toch is 't niet zo simpel en eenvoudig. 
Ja, je kent elkaar dus de kaarten liggen nu wel open op tafel. 
Je weet hoe een andere gaat reageren in bepaalde situaties...
Maar, zou een mens dan toch zo kunnen veranderen dat je door gebeurtenissen uit 't verleden nu andere keuzes zou maken ??? 
Of is dat maar Wishfull Thinking.....

Dat zijn een paar vragen die nu door m'n hoofd spelen....
Want wat ik niet er voor over zou hebben, om hem weer in m'n leven te hebben....
Ja, zelfs als alleen vrienden zou ik willen proberen, ookal is dat niet in 't verleden gelukt...
Maar wat moet je er allemaal mee! als je toch niet in de toekomst kan kijken wat er gaat gebeuren.... 
Ik kan ook niet bepalen hoe iemand zou moeten reageren. 
Iemand moet dan beslissingen maken uit eigen beweegreden, anders gaat 't toch fout. 
de waarheid duurt 't langst. 

Even een "wat als" omschrijven, misschien kom ik er dan uit...
Ja en als je straks voor die keuze staat, gaat 't misschien weer helemaal anders....

Maar "wat als" hij nu zou vragen of ik 't nog 1x met hem zou willen proberen....
Want ik was de koning te rijk met hem dat jaar.... 
Maar, dat hij 't niet kan garanderen, dat als hij weer verliefd wordt op een andere...
Dat al die geschiedenis zich weer zou herhalen....
Zou ik 't dan doen, of toch niet.... 
Is een beetje van wat voor prijs wil ik er voor betalen om dan nog een keer zo gelukkig te mogen zijn voor een bepaalde periode.... 
Maar is 't dan al goed om van te voren te weten, dat 't dan helemaal weer verkeerd kan aflopen als hij iemand anders tegen komt.
zo in de trant van ja, je wist 't van te voren dat dit kon gebeuren....
Of ga ik 't dan te panische zitten wachten totdat dat gaat gebeuren....?
Want dat weet ik dus nu nog niet?  
En ik vindt 't al heeeeelemaal lief van hem dat hij aan mij denkt en me dan ook soms vraagt weer op de App hoe t met me gaat ;) 

Ik zit nu nog niet in die situatie, ik vindt dat je pas echt kan zeggen als je er midden in zit!

Want we zeggen ook vaak genoeg tegen mensen waarom we geven, Ik weet precies hoe je je voelt!.....
Maar weten we dat daadwerkelijk ??? 
Volgens mij niet! want elke persoon zit weer anders in elkaar, dus beleeft door zijn eigen achtergrond toch weer anders....

Nu wil ik heeeeeeel graag er ook nog wel zwevende theroiën op los laten, dat 't zou heeft moeten wezen omdat hij nu weer in mijn leven mag zijn. enz....xxx
Maar dat is ook maar Naïef vindt ik. 
Dus is 't weer afwachten hoe 't gaat verlopen...
Misschien weer een les in 't leven, hoe we er nu mee omgaan...
En fouten maken is mensenlijk, een andere de schuld geven nog menselijker ;) 


Maar zo gaat nu wel steeds 't liedje van Barbera Streisand door m'n hoofd.... xxx 

Memories light the corners of my mind

Misty, watercolor memories

Of the way we were

Scattered pictures of the smiles we left behind

Smiles we gave to one another

For the way we were

Can it be that it was all so simple then?

Or has time rewritten every line?

If we had the chance to do it all again

Tell me, would we?

Could we?

Memories may be beautiful and yet

What's too painful to remember

We simply choose to forget

So it's the laughter we will remember

Whenever we remember

The way we were

Xxx....

x