Het spookt in mijn hart

Als er weer een vlaag van 't verleden door je hoofd gaat omdat je weer een berichtje van hem krijgt, of hem tegen komt irl of op Social Media wat van hem ziet. Ben ik nog altijd aan 't leren hoe ik er mee moet gaan, met iemand waarmee ik geen toekomst meer heb, maar wel een mooi verleden had.
Want afgesloten heb ik t nog niet! We hebben nog contact. Al hoe wel ik ook nu echt ondervonden weer heb aan den lijven, waarom mensen na zo innige relatie liever geen contact meer hebben met die gene.
En dat dat ons ook van alle kanten werd aan geraden om te doen. Maar nee, wij besloten omdat niet te doen, omdat er nog te veel daar was, al hoewel we elkaar nu even veel minder zien, onze wegen gaan nu andere kanten op. Net of 't universum om ook ons even uit elkaar wilt hebben om alles voor ons zelf alles op een rijtje weer te krijgen. Maar wat moet ik daar nu mee dat mijn gevoel nu niet meer beantwoord word.... en zeker niet door haar gewardeerd word!

Hoe reageer je nu op iemand waarvan je nog houdt en je je gevoelens niet meer mag tonen....
Ook al weet ik dat 't nooit meer wat word! Moet ik nu echt helemaal accepteren dat hij nu echt voor haar heeft gekozen, om in hun monogame relatie hun heil te zoeken om zo weer door in 't leven te gaan.
Omdat hij er echt achter is dat hij zijn liefde maar aan een vrouw tegelijk kan geven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind 't geweldig voor hem dat hij iemand heeft gevonden waarmee hij gelukkig is en waar hij nu samen wat mee op kan bouwen, dat zij dan maar beseft wat voor geluksvogel zij is met zijn hart in haar handen. Ik ben dan ook wel weer een beetje blij want je wilt toch dat de mensen waarvan je houdt gelukkig zijn.... ookal is dat niet met jou.........

Maar 't brengt zo'n leegte in mijn hart, Want ik kan 't gevoel nu even nergens kwijt, wat moet ik met mijn deel nu waar mee ik achterblijf........

Ik wou dat ik de liefde die ik nog voor hem voel in mijn hart in een doos kon stoppen en dat dan ergens ver weg op en klein donker hoekje op een stoffig plank met andere vergeten dingen kon zetten!
Maar dat gaat niet, ik heb dat nu al een paar keer geprobeerd  Maar die doos van Pandora zoals ik 't dan maar ff noem word elke keer weer, OPEN GERUKT!!! en in mijn gezicht gesmeten! als ik wat van hem zie of aan hem denk, Dus moet ik een andere oplossing bedenken. Want zo kan dat niet langer.
Dat dat ene stukje pijn in m'n hart soms je hele hart weet over te nemen. Net als pijn in je lichaam, als jij pijn in je rug of in je voet hebt zegt 't rest van t lichaam ook niet, aaah dat is maar zo'n klein stukje van je lichaam negeer dat maar! Nee daar gaat je aandacht dan naar uit om er voor te zorgen dat dat weer goed komt.
Zo is 't denk ik nu ook met mijn hart! dat kleine stukje laat zich nu niet negeren! Het zweeft nu een beetje doelloos door mijn hart als een spookt rond, als een schim van wat ooit was........en niet wetende waar 't nu naar toe moet om zn plekje te vinden ???

Zo denk ik dus dat ik eerst moet leren of een plekje hier voor moet vinden. Hoe pijnlijk ook.
Maar kan ik dit alleen?, of mag ik toch weer eerst een nieuwe liefde in mn leven toelaten omdat stukje van mijn hart te helen in Stevige veilige omarmende armen, er zo weer een mooie nieuwe aanvulling aan mag geven ? als een pleister op de zere wond..... Wie weet.....??? ik hoop er snel achter te komen.
Gelukkig heb ik de steun en toeverlaat van mijn man, beste vriend en vader van mijn kinderen om me hier in te begeleiden. waar ik hem ook eeuwig dankbaar voor ben, My Pillar of strenght dat ik in jouw sterke armen toch zo mag ontdenken, liefhebben en groeien. Ik hou van je schat xXx

xx van dit spookje......

P.s. Heel mooi liedje is hier nu bij "Hartslag"  van Sara Kroos,  komt uit haar Theatervoorstelling 

"Voor de leeuwen". xx en echte aanrader. 

Een Heerlijke ervaring

Ik had nog een stukje in mijn krabbelboekje staan, wat ik boven naast mn bed heb liggen, want ik denk dan altijd mooie teksten als je dan in bed ligt, die ik in een blogje wil schrijven maar als ik tijd had om 't te schrijven was ik 't alweer kwijt. Dus schrijf ik 't eerst dan nu zo op, maar 't is dus van nog ff geleden, maar wou 't toch nog nu leuk in een blogje gieten. Veel leesplezier. xx

Ik heb nu op Cafe een man beter leren kennen die er net als mij, elke keer bij was en zo hebben we steeds een stukje beter kennis gemaakt niet alleen door te praten met elkaar, dan er achter te komen "Hey ik volg jou al een tijdje op Social Media" Wat dan ook weer meer gaat leven.
Maar ook door de mooie oefeningen die we daar mogen ervaren, want door aanraking al is t maar heel laag drempelig zoals, Iemand de hand op z'n schouder legt of je hand die word vast gepakt. Krijg je toch hele andere dingen door dan praten. Je krijgt andere connecties met mensen, meer met een open hart dan met een open mond.
Is veel liefdevoller, 't brengt mij rust, geborgenheid, dat ik er niet alleen voor sta. Dat je mensen om je heen hebt, waar mee je echt verbonden gaat voelen en als je daarna weer gaat praten, kijk je ook veel meer zonder al die voor oordelen en kritiek naar ze dan alleen maar discussiëren, wat soms gaat lijken op debateren. Over onderwerpen, of elkaars ervaringen vertellen, doen we zo met oefeningen weer heel mooie nieuwe ervaringen op en als je dat deel daarvan mag zijn, hoe je een ander ziet ophelderen, glimlachen, genieten van een liefdevolle vriendelijke aanraking.
Was gewoon bijna een wonder in deze kille maatschappij waarin we in leven. Dit is dan waar ook Polyamorie bij mij voor staat! Liefdevoller met mensen omgaan. Anders dan ze t bekritiseren en 't licht in de ogen niet gunnen. En ze neer halen zodat die gene zich daardoor weer beter voelt!

Problemen hebben we allemaal genoeg, maar dat ik nu ook een plaats heb waar ik dan even mag genieten en mijn knuffels weer op peil mag brengen, want 't worden je vrienden die je begroeten met een warme knuffel. Ik ben van aard een heel lichaamlijk gevoels mens. Dus ik vind 't heerlijk als ik iemand graag mag dat ik die gene een goede knuffel mag geven. Dat is ook een heel mooi teken van genegenheid, vind ik.
Ik kan bij sommige heel erg genieten van hun aanraking, een knuffel een arm om me heen. Een schouder massage of van handen of voeten. ;) Maar ook dat èèn naast je komt zitten op de bank, lekker tegen je aan.
Of Heerlijk samen bewegen op de muziek. Dat zijn mijn geniet momenten waar ik helemaal in op kan gaan.

Dat je dan iemand tegen komt op Cafe waar je op dat moment je energiën overeen komen en dan de ruimte en de vrijheid voor krijgt om lekker tegen elkaar aan te mogen bewegen op muziek, Snel of heeel erg sensueel langzaam. Dat maakt niet uit wat op dat moment goed voelt. Je laten leiden door je gevoel en de muziek. Heerlijk aan mag toegeven. Aan de aanraking, Waar ik toen zoooo naar verlangde en hij me graag wou geven. Zonder verplichtingen erna, van en nu.... ? Nou nu zijn we dus nog betere vrienden. Het doet me goed en nog veeeeeel meer, hoorde ik daarop die avond ook van na zo'n oefening. Dat mannen en vrouwen spontaan riepen "NOG EEN KEER" Ja er zijn mensen die aanraking nodig hebben. En daar ben ik er 1 van!

Dat er nog maar vele van deze mooie Cafe's mogen volgen ;)
xx Dikke knuffel van die knuffelengeltje xx