Want afgesloten heb ik t nog niet! We hebben nog contact. Al hoe wel ik ook nu echt ondervonden weer heb aan den lijven, waarom mensen na zo innige relatie liever geen contact meer hebben met die gene.
En dat dat ons ook van alle kanten werd aan geraden om te doen. Maar nee, wij besloten omdat niet te doen, omdat er nog te veel daar was, al hoewel we elkaar nu even veel minder zien, onze wegen gaan nu andere kanten op. Net of 't universum om ook ons even uit elkaar wilt hebben om alles voor ons zelf alles op een rijtje weer te krijgen. Maar wat moet ik daar nu mee dat mijn gevoel nu niet meer beantwoord word.... en zeker niet door haar gewardeerd word!
Hoe reageer je nu op iemand waarvan je nog houdt en je je gevoelens niet meer mag tonen....
Ook al weet ik dat 't nooit meer wat word! Moet ik nu echt helemaal accepteren dat hij nu echt voor haar heeft gekozen, om in hun monogame relatie hun heil te zoeken om zo weer door in 't leven te gaan.
Omdat hij er echt achter is dat hij zijn liefde maar aan een vrouw tegelijk kan geven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind 't geweldig voor hem dat hij iemand heeft gevonden waarmee hij gelukkig is en waar hij nu samen wat mee op kan bouwen, dat zij dan maar beseft wat voor geluksvogel zij is met zijn hart in haar handen. Ik ben dan ook wel weer een beetje blij want je wilt toch dat de mensen waarvan je houdt gelukkig zijn.... ookal is dat niet met jou.........
Maar 't brengt zo'n leegte in mijn hart, Want ik kan 't gevoel nu even nergens kwijt, wat moet ik met mijn deel nu waar mee ik achterblijf........
Ik wou dat ik de liefde die ik nog voor hem voel in mijn hart in een doos kon stoppen en dat dan ergens ver weg op en klein donker hoekje op een stoffig plank met andere vergeten dingen kon zetten!
Maar dat gaat niet, ik heb dat nu al een paar keer geprobeerd Maar die doos van Pandora zoals ik 't dan maar ff noem word elke keer weer, OPEN GERUKT!!! en in mijn gezicht gesmeten! als ik wat van hem zie of aan hem denk, Dus moet ik een andere oplossing bedenken. Want zo kan dat niet langer.
Dat dat ene stukje pijn in m'n hart soms je hele hart weet over te nemen. Net als pijn in je lichaam, als jij pijn in je rug of in je voet hebt zegt 't rest van t lichaam ook niet, aaah dat is maar zo'n klein stukje van je lichaam negeer dat maar! Nee daar gaat je aandacht dan naar uit om er voor te zorgen dat dat weer goed komt.
Zo is 't denk ik nu ook met mijn hart! dat kleine stukje laat zich nu niet negeren! Het zweeft nu een beetje doelloos door mijn hart als een spookt rond, als een schim van wat ooit was........en niet wetende waar 't nu naar toe moet om zn plekje te vinden ???
Zo denk ik dus dat ik eerst moet leren of een plekje hier voor moet vinden. Hoe pijnlijk ook.
Maar kan ik dit alleen?, of mag ik toch weer eerst een nieuwe liefde in mn leven toelaten omdat stukje van mijn hart te helen in Stevige veilige omarmende armen, er zo weer een mooie nieuwe aanvulling aan mag geven ? als een pleister op de zere wond..... Wie weet.....??? ik hoop er snel achter te komen.
Gelukkig heb ik de steun en toeverlaat van mijn man, beste vriend en vader van mijn kinderen om me hier in te begeleiden. waar ik hem ook eeuwig dankbaar voor ben, My Pillar of strenght dat ik in jouw sterke armen toch zo mag ontdenken, liefhebben en groeien. Ik hou van je schat xXx
xx van dit spookje......
P.s. Heel mooi liedje is hier nu bij "Hartslag" van Sara Kroos, komt uit haar Theatervoorstelling
"Voor de leeuwen". xx en echte aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten