Als ik ze zo achteraf beter bekijk. Het was allemaal omdat er een enorme lichamelijke aantrekkingskracht aanwezig was. Wat ik dan weer zag als genegenheid en liefde, waar ik naar opzoek was. Maar voelde me dan nog altijd niet compleet. Ik miste nog wat, maar kon er niet echt mijn vinger opleggen. Het was heerlijk als ik een leuke man had ontmoet die mij wel zag zitten en ik hem. Die roze wolkjes periode, maar 't werd al heel gauw intiem. Omdat er die lichamelijke hunkering naar elkaar was, bleek dat prioriteit Nr. 1 te krijgen. Van eerst eens dat afhandelen en als we dat hebben gehad en 't bevalt, dan kunnen we verder kijken. Maar meestal zakte 't daarna weer af en was er steeds vaker geen verder... om naar te kijken. Zoals ik al in andere blogs hiervoor om schreef voelde ik me daardoor alleen maar een speeltje, dat door mannen uit de kast werd gehaald als ze ermee wilden spelen en voor de rest geen aandacht nodig had. Zo kreeg ik van meerdere mannen waar ik me mee inliet 't gevoel dat ik dan "A pretty face and A goodtime" was en daarna, als hun behoeftes weer vervult waren, bleef ik weer met een gebroken hart en beteuterd achter. Opzoek naar nu 't volgende gedeelte van een relatie, een stukje communicatie. Aandacht, genegenheid, geborgenheid, interresse voor elkaar. Even praten over wat je bezig houd. Hoe je dag verloopt. Het gevoel er voor elkaar daar willen zijn. Maar dat vond ik dan weer niet en was 't alweer gauw afgelopen, totdat 't volgende lekker ding voorbij kwam en ik er weer met open ogen in tuinde heb ik nu 't gevoel.
Want van m'n laatste polyliefje niks meer gehoord, 't lijkt wel of ik niet meer voor hem besta, "Been there, done that". Wat mij zo erg goedkoop deed voelen. Ja en als daar dan ook nog een verkeerd beeld van een vriendin bij komt die ook dat beeld van mij had, (wat ik nu ook van mezelf door heb. ) hier bij komt, dan gaan wel wat radartjes werken. Van "Hoooo wacht eens even".
Nu begin ik ook te zien waarom Hub en Ryanne ook zo wat moois hebben, en waarom daar geen haast was om even van elkaar te kunnen genieten. Want die hebben een echte liefdesrelatie waar alle aspecten even veel aandacht krijgen. En die hebben zo, zooooveeel geniet momentjes samen. Dat ze hun aandacht even aan elkaar geven. En de persoon erg belangrijk is en niet wat die gene je kan geven op moment van behoeftes, als ik 't dan maar zo netjes mag uit drukken.
Ik ben door deze moeilijke tijd weer erg op m'n spirtuele terug gekomen. Die mij nu heel aardig helpt om op de goede weg te komen, en vraag ik me wel eens af, waarom niet eerder, waarom werd 't mij niet eerder duidelijk waar ik in godsnaam allemaal mee bezig was. Is "lust" dan echt belangrijker dan de "liefde".
Ik zie maar weer dat lust dan voor even is, en liefde voor veeeeel langere bevrediging van mijn behoeftes zijn. Je kan met iemand niet wat opbouwen als de basis lust is. Zodra die lust weer even weg is, dan valt 't in elkaar als een kaartenpakhuis, de interresse is weg. De liefde of genegenheid is weg en weg is de man uit m'n leven weer.
Dus de "Conclussie" van mijn hart is nu: Ik ga verder kijken dan mijn lust lang is ;) Want zonder lust ziet die man er dan toch weer heeeeel anders uit. En als de liefde er echt is, dan komt de lust dan vanzelf weer om de hoek kijken, maar dan denk ik dat 't meer passie kan gaan heten, want 't is uit liefde ontstaan en daarvoor moet dus 1e de liefde er zijn en dan pas de lust.
XX A wisening up Angel
