Het is moeilijk om soms je polygevoelens even aan de kant te zetten, omdat je gewoon de energie en de kracht er even niet voor hebt om je steeds te moeten verantwoorden of 't zo moet in kleden dat familie je niet hele moeilijk vragen gaat stellen waar je al van weet dat 't antwoord daarop 't alleen maar moeilijker voor je gaat maken.
Ik heb nu al mn handen vol aan m'n zwangerschap, want steeds ziek en bedlegerig is 't steeds even door zetten, want ik moet doen wat 't beste is voor m'n baby en dan mag je een heleboel medicijnen niet. Dus dan moet ik er maar wat voor vechten om er weer door te komen. Maar omdat ik dat nu al doe vanaf m'n 10e week en nu 34 weken ben. Word 't zo een hele lange zware zwangerschap voor me. Ik weet dat 't allemaal waard is als ik haar in m'n armen heb. Maar 't vergt er veel van me en dan kan ik niets er nog bij hebben. Sommige dagen waren echt een hel voor me om door te komen.
Gewoon overleven en uitzieken en alles aan 't doen om maar wat beter te voelen. Gelukkig gaat 't de laatste week weer wat beter. Ik mag me weer even wat beter voelen en toch nog een beetje van m'n zwangerschap genieten. Even aan wat anders mogen denken. Maar als je je dan weer down en depressief voelt doordat je polyrelatie weer niet zo verloopt als dat je naar opzoek bent, is dat weer een erge domper op je dag. Vooral als je dan vanaf de zijlijn toe kijkt en ook wel geniet dat je man zooo gelukkig is als hij z'n vriendin dan weer eindelijk ziet en samen zijn ze zooo gelukkig en in mei nu een jaar samen. Zij kunnen nu echt zeggen dat ze elkaar hebben gevonden en hij voelt zich nu ook compleet.
De dag na 't weekend, dat zooo intens geweldig was, hij was zooo blij en nog steeds op een roze wolk aan t zweven, besefte ik me iets. Ik zeg dan wel altijd dat ik niet mijn geweldig liefde kan vinden omdat ik er al mee getrouwd ben en dacht ja, je kan dan ook maar 1x in je leven je soulmate vinden. Maar toen ik ze zo weer zag als zowat elke dag wel op de msn 't weekend nog even aan 't door spreken en hoe veel ze van elkaar houden. Toen schoot ik vol want hij heeft zijn 2e soulmate gevonden en ik voelde op dat moment gewoon een stuk van m'n hart af breken. Steken en brandende tranen. Ook van wat is er mis met mij. Ben ik alleen een pretty face en good time voor mannen. Bij hem is 't meteen de 1e keer raak of ze getroffen waren door de bliksem en wordt alleen maar mooier wat ze hebben, en ik?
Ik voel me meer als een speeltje van wat mannen die zich wel met mij wilden vermaken. Ik maar denken dat ik 't ook gevonden had en dan steeds weer bedrogen uitkomen. Van oke, was leuk, doei maar weer. Of de laatste keer dacht ik dat ik ook zowat had gevonden, maar nee ik kon 't niet meer, 't was niet wat ik verwacht van mijn vriend. Dat 't alleen maar steeds vanuit mij moet komen en 't dan met 1 smsje in 2 weken moeten doen. Nog veel meer wat niet mij is. Maar ik kan hem niet veranderen wil ik ook niet 't moet als vanzelf komen en niet er steeds achteraan moeten lopen voor maar een beetje aandacht. Nee toen de roze wolk was op getrokken en 't gewone leven weer een beetje door ging, zwakte 't steeds meer en meer af en dan ook nog een moeilijke zwangerschap erbij had ik meer van hem verwacht. Dus mijn zoektocht gaat weer verder. Maar je kan er ook niet zomaar naar zoeken wantdan zie je toch nog veel over 't hoofd en zie je wat voor je neus staat niet. Misschien is 't al in m'n leven maar moet ik er nog tegen aan lopen. Misschien zit 't nog in 't vat voor mij. Misschien ook niet, ik weet 't niet. Het maakt me zo onzeker en droevig. Het is lastig om gewoon door te gaan met je burgerlijk leven en dan maar tegen anderen doen of alles geweldig is en dan toch op die emotionele achtbaan te zitten. Wat 't ook is, in m'n huwelijk en zo gelukkig met mn 2 dochters, zou ik voor niks in de wereld willen missen. Maar gelukkig kan ik weer terug grijpen op m'n boek "Ik hou van 2 mannen" om terug te lezen dat ik niet gek ben of verwend om toch nog een gemis in m'n leven te vinden vooral als zo dichtbij is, zoals ik 't zooo graag wil.
XX Angel die doorvecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten