Een kleuterliedje van mij van vroeger. Maar ook dat nu door m'n hoofd de laatste tijd speelt.
Want door mijn Hypno Therapy ben ik ook op een reis door mezelf, Dus zo kom ik ook mijn innerlijke kind weer eens tegen. En als ik haar weer zie, word me dingen duidelijk. Een klein meisje dat bang en huilend weggedoken zit in een hoekje van een kamertje. Die maar geen aandacht probeert te trekken, want dat is ze niet waard vind zei zelf. Een meisje dat heel veel liefde nodig heeft. Die zo graag bij iemand veilig op schoot zou willen zitten. Dat iemand tegen haar zegt. "het komt allemaal weer goed" en "Ik hou van jou"
Want ze is geboren, al haar moeders lichaam tot last te zijn, Met 7 maanden kwam ze in een couveusse te liggen. En heeft pas bij 8 dagen oud in haar moeders armen mogen liggen. Daar tussenin heeft ze geen moederliefde gekend. Helemaal alleen in haar kleine kamertje. Eng en kil, een bang klein baby'tje Dat eerst nog warm en veilig lekker bij haar moeder was, die nu nergens te bekennen is. Dit baby'tje krijgt nu dus vanaf de geboorte al de boodschap mee dat ze en last is! En zich zo dus helemaal niet geliefd en welkom voelt! Ze wil alleen maar die liefdevolle armen om haar heen... om haar geborgen en welkom te voelen.
Ze groeit op met vallen en op staan, maar 't gevoel blijft haar achtervolgen, dat ze lastig is. "Ik mag niet te veel voor mezelf vragen, want dan ben ik een ander tot last! Ik moet 't doen met wat ik heb. Ik doe zo m'n best om andere hun liefde en vriendschap waardig te zijn". Maar haar broers vinden 't leuk haar daar mee te plagen. En haar moeder die wel voor haar zorgt. Maar zelf niet goed weet hoe ze met moeilijke situaties om moet gaan. Dat moet ze zelf maar oplossen, word je groot en sterk van!
Nu ik zo weer door moeilijke tijden ga van m'n verleden met m'n Therapeut. Vragen we aan dat meisje wat ze op dat moment nodig heeft om de situatie aan te kunnen. Soms is 't zo eenvoudig en is een kinderhand dan snel gevult, wat word een beetje erkenning en begrip dan zwaar onderschat. Wat een beetje tijd en geduld al niet kan doen dan, of 't even uit de ogen van een klein kind te bekijken, of weten hoe je met een kind op haar nivo kan praten zodat ze je begrijpt. Of jij haar begrijpt. Want kinderen moeten dan niet alleen naar hun ouders luisteren, maar ook anders om. Die les heeft mijn moeder nooit goed onder de knie gekregen. Waardoor ik vaak dan verkeerd begrepen werd.
Nu ik zelf moeder ben, zie ik in hoeveel, energie, geduld en begrip een kind soms van je vraagt. Maar je soms gewoon niet hebt om te geven.
Maar als ik zo dat kleine mooie meisje daar zo hulpeloos zie met haar droevige bange gezichtje, breekt m'n hart. Als ik haar dan in m'n armen wil sluiten om haar te zeggen dat ook zei! belangrijk is en liefde en aandacht verdient. Begin ik te huilen. En niet zo'n beetje ook! Tranen van Vreugde en Verdriet stromen door elkaar heen. Het doet dan ZO'N PIJN!!! in mn hart als ik haar in mijn armen sluit, maar gek genoeg op 't zelfde moment voelt 't ook weer ZOOO GOED!!!
Ik ga verder met naar dat kleine meisje te luisteren wat zij nodig heeft om weer te kunnen lachen. En er vanaf nu weer meer voor haar daar te zijn. Om haar te laten zien hoe mooi 't leven toch kan zijn.
Ik heb haar eigen liedje voor nu gegeven, Die we samen soms even luisteren, als ze in mn gedachte dan naast me hand in hand staat of even bij mij op schoot komt zitten.
Zo probeer ik haar weer aan 't spelen te krijgen en alles waar kinderen zo blij van worden. Want ook zei verdient 't om gelukkig te mogen zijn weer. Zo ook haar tranen weer drogen in de warmte van de liefde....
Misschien ga ik dan zelf ook weer geloven dat ik dat allemaal toch waardig ben en niet LASTIG!! ben....
Want dat kleine meisje... Dat ben ik!
xx van een kleine engeltje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten